Mijn reis naar Nuchterheid & Sereniteit 

Ik ben Vicki en ik ben alcoholiste. Ik ben "clean " en nuchter  sinds 8-18-89 geweest en ik ben totaal verbaasd!! Ik stel me voor dat zolang ik VERBAASD blijf dat ik dankbaar zal kunnen blijven - en nooit vergeten hoe het was , wat gebeurd is, en wat ik  vandaag probeer te zijn.
 Het is grappig maar ik schijn om alles een  „isme“ manier gehad te hebben alvorens ik ooit mijn eerste drank nam. Ik was een kind dat veel „ouder was“ dan mijn jaren. Ik hield ervan om de tijd door te brengen met mijzelf, weg van de anderen. En, zijnd het oudste - en enig meisje met 3 broers -  bracht ik ook tijd door met het huishoudelijk werk en met het helpen van mijn kleine broers zorgen

Mijn grootmoeder zei zij zich kon herinneren toen ik 8 - 9 jaar oude was en de krant las  terwijl  mijn broers in het park speelden.

Wij verhuisden nog al vaak toen ik een jong kind was en heb er geen idee van hoe mensen  als ze volwassen zijn vrienden uit hun  „kinderjaren“ hebben. Ik veronderstel het zijn voordelen had, maar het had ook zijn nadelen.
 Mijn vader had zeer STRIKTE richtlijnen die moesten worden gevolgd. Geen afspraken met een vriendje, niet te lang van huis zijn.

Tegen de tijd dat ik 18 werd, was ik bereid weg te gaan - en  dat deed ik ook.

Ik had tot toen nog niet gedronken. Mijn allereerste alcoholische drank, herinner ik mij goed. Mijn beste vriend en ik dronken een vijfde van een fles Cognac.

God, wat haat ik Cognac sinds deze dag!!

Maar ik hield  van het gevoel  van VRIJHEID dat ik er door kreeg!!!                   VRIJHEID!!!!!!!!!!

 In 1972 ging ik bij de Marine.
Ik deed het goed op school en wist  dat ik me uiteindelijk had gevonden. Ik, ook, vond dat het enige ding dat er voor ontspanning en recreatie op basis te doen was, was  drinken - wat ik zeer goed kon en deed, dankt u!!

Ik vond ook andere drugs en bevond me al spoedig in een onderzoek voor het verkopen van drugs op de basis. Onnodig te zeggen dat ik mijn termijn bij de Marine niet beëindigde.

Zij wilden weg en zo gebeurde het het eerste gevolg van mijn het drinken en het gebruiken van drugs.
 Zo, belande ik in Harrisburg, Lancaster. Het was daar dat  ik aan mijn lange samenvatting van geassorteerde banen begon. Het was een mooie streek met veel mensen van  mijn leeftijd die hielden van te drinken en de natuur.

Het was daar dat ik ook begon me te realiseren dat ik een probleem had. Overal waar ik ging   dronk ik … ik werd dronken. Alcohol, pillen, andere drugs, paddestoelen,  wat er ook  beschikbaar was wou en zou ik gebruiken.

Alsof ik dood wenste te zijn.

Je had een pil en ik testte ze wel uit voor je! Ik heb 2 keer een overdoses  gehad - eens bij het lopen gaan van de spoed waar men wilde binnen krijgen. En  natuurlijk slaagde ik erin om hen af te houden en wou  niet binnen gaan. Hoewel, het medische personeel me toch probeerde te overhalen.
 Terwijl de klok verder tikte vond ik mezelf  bij zaken betrokken die me heel wat pijn veroorzaakten en ik begon mezelf te haten terwijl ik daarbij nu toch nuchter was.

Mijn vrienden waren dieven, prostituees, en moordenaars. Zij leefden het leven op de rand en zij lieten me voelen dat  ik bij hun behoorde.

Noem maar wat en aangezien ik heb vrij veel het gedaan.............

Dan, begin 1980, werd er een  vriend van mij vermoord „ opgehangen“

Ik vond me in een situatie dat ik slechts kende van in films. 

Het was een situatie die me 15 nuchtere jaren bleef achtervolgen

Je zou denken dat  een persoon na gebeurtenissen als deze zijn handeling zou willen goedmaken.
Maar ik bleef nog 9 jaren drugs nemen en drinken.

Maar nu, was het met een wraak!! Wegens de onopgeloste moord van mijn vriend, ontwikkelde ik een nog hardere buitenkant. Mensen moeide zich niet met me en ik was zeker het door mijn „taaie“ buitenkant was.
Ik kwam erachter, nadat ik nuchter was dat zij dachten dat ik iemand had gedood!!!!

Ik kwam ook  te weten dat ik - in mijn eigen gedachten - ik me verantwoordelijk hield  voor de dood van mijn vriend.
   

In 1987 werd ik bevorderd tot " snel spuitster " een diploma  van eigenlijk het begin van het eind voor me ......, het begin van het eind was vele jaren vóór dit begonnen….

Ik kende het alleen niet .

God heeft er altijd voor gezorgd dat ik prachtige mensen in mijn leven ontmoette.

Ik kon dat vóór één of andere reden nooit zien.....en het nam vele jaren van het lijden in beslag - in en buiten AA - alvorens ik dit definitief kon zien.
 Ik ging in „behandeling“ in 1988, maar dat was een grap. Ik dronk niet en nam geen straatdrugs - maar ik nam om de 3 dagen 2 pakjes slaappillen . Anders kon ik niet slapen, maar zo kon ik  de dag doorkrijgen zonder iets te moeten voelen.

Zo, besloot ik dat ik me niet kon veroorloven om de behandeling voort te zetten.

Ik bedoel, Kerstmis kwam eraan en ik had  $$ nodig voor belangrijkere dingen, je wel.......
 

 Ik vond me spoedig in de ban van de " speed en alcohol " en bereikte het punt dat mijn huis niet uit kwam ik wou mijn slaapkamer niet meer verlaten! Sommige - echt - vrienden contacteerden het behandelingscentrum waar ik het jaar voordien was. Zij namen me onmiddellijk op om de adviseur te zien die ik kende van toen ik daar was. Zij vertelde me dat zij dacht dat  hun programma voor de Poliklinische patiënten me niet kon helpen.

 

Ik  had meer nodig  dan dat  Wij zochten en zochten naar een intensieve detox en behandeling, maar kon geen hulp voor iemand zonder geld en die geen verzekering  betalen kon.

Het ergste is hulp willen en er dan geen krijgen - tenzij ik (waarschijnlijk meerdere keren) gearresteerd zou worden  en dan via het Strafrecht veroordeeld te worden om me te laten behandelen.

Zo, keerde ik dan maar terug naar dat Polikliniek.  behandelingsprogramma terug. Ik wist anders niet waar naartoe ik moest gaan! En zij gingen  overweging, zien en beslissen wat zij opnieuw  konden doen. En ik  was kwaad I!!!!!
Ik was zelfs naar de spoedafdeling van  het provincieziekenhuis moeten gaan om  te horen dat ik geen probleem had! Ik was enkel wat van streek " over het verlies van mijn werk " .
   

Daar dit een lang verhaal kan worden, zal ik proberen om het te verkorten door enkel te zeggen dat ik 6 maanden in intensieve POL progr. en een jaar naar de nazorg ging.

Zij hamerde op ons over AA en ik was tegen die tijd vrij asociaal en het was zeker NIET mijn bedoeling om naar het even welke verdomde AA vergaderingen te gaan.

Ik herinner me niet juist meer hoe het kwam dat alles veranderde, maar herinner me de dag toen ik in het dat gebouw binnen ging waar die  verdomde AA vergaderingen waren. Ik keek op een bord om het lokaal te vinden, toen onder aan de trap een vrouw  naar me riep en vroeg  „ zoek je AA?“ Ik kan de woorden haast niet  vinden om het gevoel uit te drukken dat  door me ging toen zij dit deed. Maar tegen de tijd dat ik ze die dag verliet, was zij mijn sponsor!!
 
Ik deed zo wat alles van wat ze me in AA vertelden " NIET " te doen. Behalve dat ik niet dronk of drugs gebruikte. Ik werd betrokken bij….het werken met de stappen, mijn wekelijkse vergadering met mijn sponsor en naj ongeveer 6 maanden nuchterheid werd ik Chairman.

Ik deed dit  tot ik in mijn 5de AA jaar.

Ik deed ALLES wat me gevraagd werd te voor AA om alzo aan mijn programma te werken...maar diep in mezelf  stierf ik en belande met een zelfmoordneiging in een psychiatrieziekenhuis - - en dit na  4 1/2 nuchtere jaren!!

Het was tijd geworden om mijn verleden  werkelijkheid onder ogen te zien en af te rekenen met een paar "demonen “ die me langzaam aan het vermoorden waren - en dit nuchter zijnde.
 

Het is grappig maar na 4 1/2 jaar nuchterheid  beginnen herinneringen met een wraakgevoel terug te komen !

Zoals het vermoeden van dat er nog " meer geopenbaard “ zal  worden, weet je??
Wegens de aard van deze herinneringen, begon ik het echt moeilijk te krijgen, een harde periode erkennend wat… echt was en wat niet was.

Ik kon  wegens de dromen niet slapen. Ik kon niet werken wegens  de imaginaties die me wakker zijnde constant overvielen.

Ik vertoefde 16 weken in dat ziekenhuis. Ik deed er een aantal van de meest intensieve therapieën dat iemand kan doen ....

 

Ik weet vandaag hoe dankbaar ik ben voor AA, de therapie, het ALLES!

Zonder AA was het me nooit gelukt in de therapie ..... zonder therapie zou het me nooit in AA gelukt zijn!

 Ik ben overtuigd dat de drugs en de alcohol me al die jaren levend hielden. Zonder hen, zelfs  met alles in doende in AA , stond ik zo dicht bij " zelfmoord"  als nooit ervoor.

Ik kon sommige dingen uit mijn verleden niet aanvaarden.

Zelfs de 12stappen konden niet zoveel voor me doen betreffende de demonen ik moest onder ogen zien.

Ik was gediagnosticeerde niet alleen als alcoholverslaafde maar met klinische depressie, bezorgdheid en wanorde. Het vergde een ander jaar van intensieve therapie, medicijnen en AA  om bevrijd te worden van de dingen die me gevangene hadden gehouden.
 

Vandaag?? Wel ik ben verbaasd!!!!

Mijn volledig leven is veranderd en ik word gezegend met het hebben van een beroep dat me toelaat om met anderen te werken die nuchter en " clean " proberen te worden.

Ik heb een vrede iets dat ik nooit vóór mogelijk had kunnen houden. Terwijl ik dit schrijf zijn er weer wat emoties naar boven gekomen.

Het is alsof ik herboren ben mijn tweede leven binnen mijn leven leef.
 
Vandaar dat ik zo vaak zeg  ..... Wat er ook mag gebeuren.... GEEF NIET op!

De rest van je leven - een  leven waarvan je dacht  NOOIT mogen beleven - is enkel aan de andere kant ..... van jezelf!!

Zie je , niets in mijn  leven of nuchterheid, is begonnen met de werkelijk te aanvaarden en mijn levenswijze te  veranderen, met de hulp van welke hogere macht dan ook.

Voor mij AA.

Groeten aan alle vrienden van Jos

Vicki - USA