T W A A L F D E   S T A P

ELKAAR HELPEN = ONSZELF HELPEN

 

We herontdekten facetten in onze persoonlijkheid die we niet voor mogelijk hielden. Onze verandering bewees dat we toch wilskracht hadden. Hier vonden we onze vechtersmentaliteit terug.

We herwonnen ons zelfrespect en dit gaf ons levenszin, gemoedsrust en zelfvertrouwen.

De " KRACHT " van de groep leek ons op het eerste zicht een wat overtrokken uitdrukking.

Bij nader inzien bleek dit echter helemaal niet zo te zijn.

Integendeel, de dieptewerking, de ervaringsuitwisseling en emotionele ondersteuning waren een onuitputtelijke bron van inspiratie en energie.

We gaven elkaar terug het geloof in onszelf, fierheid en ruggengraat.

Het doorbreken van de vicieuze cirkel en het ombuigen van de negatieve denkspiraal door enkel voor onszelf te leven, hadden merkwaardige, onverhoopte gevolgen.

Het gaf ons niet alleen een open blik op de wereld ; we maakten er ook terug volop zelf deel van uit.

Het terug VRIJ kunnen leven, NIET afhankelijk gaf een ongekend gevoel van geluk. We hebben er terug "zin" in.

Kortom, we LEVEN terug.

Deze blijheid maakte ons soms wat euforisch. We vinden het nu zelfs ‘normaal’ dat een ander dit ook onmiddellijk inziet en begrijpt. Het lijkt ons nu evident.

Onze vriendschappen en relaties werden terug aangehaald, beloftes nagekomen. We hebben ons nog nooit zo goed gevoeld. We willen dit dan ook ergens aan een ander kwijt kunnen. Deze rijkdom willen we delen. We zouden wel eens vergeten hoe moeilijk wij het wel hadden, vooraleer wij tot dit inzicht kwamen.

Onze ontplooiing hadden we moeilijk op eigen houtje kunnen verwezenlijken.

Begrip opbrengen betekent onze ervaringen uitwisselen, het delen van onze gevoelens en vooral met de voeten op de grond blijven.

Immers, welke weg hebben wij niet afgelegd ?!

Geef een ander ook de ruimte en de tijd voor zijn zelfontplooiing.

Laten we vooral onszelf niet opdringen om een doorbraak bij een ander te forceren. Rome is ook niet in één dag gebouwd. Dit gold voor ons, maar geldt ook voor een ander !

Het doorgeven van onze eigen ervaringen is niet gelijk aan de verwezenlijking van het herstel bij iemand anders.

Onze nieuwe verantwoordelijkheid is deze voorraad aan ervaringen door onze getuigenissen te delen.

Deze wisselwerking maakt het mogelijk om iemand anders hier in de groep aan te zetten om zijn of haar verantwoordelijkheid terug op te nemen.

Deze uitwisseling van gedachten, het begrip en de openheid kunnen een groot houvast bieden en een aansporing zijn voor iemand anders.

En laten we vooral de "schuld"vraag niet stellen, maar wel op de eigen verantwoordelijkheid wijzen.

We blijven allemaal onze beperktheden hebben en voor iedereen is dat anders. Het is een kwestie van er mee te leren leven en een zoeken hoe er mee om te gaan. Voor ons lijkt dit nu evident en eenvoudig.

Maar we moeten goed voor ogen houden dat dit voor een ander ook een enorme uitdaging is.

Dit proces vraagt zijn tijd en iedereen vult dit op zijn manier in.

De realiteit leerde ons dat wij ook een hele weg aflegden en dat dit niet altijd over rozen liep… Dit moeten we blijvend voor ogen houden.

Deze weg kunnen we voor elkaar niet uitstippelen, forceren noch bespoedigen.

Ervaringen met elkaar delen is de beste manier in de "zelfhulp".

We moeten elkaar leren bekijken niet door onze eigen bril, maar benaderen via ieders persoonlijkheid.

Hier vind je dus veel meer dan een gespreksgroep.

Hier neem je het leven terug ZELF in handen !

Een dagelijkse ervaring en ; de uitdaging is dit met elkaar te delen.