A C H T S T E   S T A P

  Wij EN  ONZE  OMGEVING

We hebben reeds een hele weg afgelegd en leerden veel over onszelf en over elkaar. We bekijken de zaken nu zoals ze zijn.

Het was goed om op te komen voor onze rechten, maar voor onze plichten (in de eerste plaats de verantwoordelijkheid tegenover onszelf) bleven we blind. We vroegen op een verkeerde manier om aandacht, maar door ons te verstoppen voor de realiteit (struisvogelpolitiek), losten we helemaal niets op, integendeel.

Ongetwijfeld heeft onze naaste omgeving onze verandering opgemerkt.

Vroeger stonden we er vaak niet bij stil, maar nu beseffen we maar al te goed dat wij hen onbewust deelgenoot maakten aan onze "enge" leef- en denkwereld.

Deze situatie kruipt bij iedereen, dus niet alleen bij ons, in de kleren.

Vol goede wil maar machteloos stonden diegenen die ons het meest nabij zijn, als een toeschouwer toe te kijken. Alhoewel we dit absoluut niet wilden, reageerden we ons dan ook meestal op hen af.

Niet alleen ons zelfvertrouwen kreeg een deuk. Ook hun verwachtingen werden niet ingelost. Stil verdriet, vertwijfeling en onbegrip over de onmacht om er samen iets aan te doen werd hun deel.

Uit respect en waardering voor onze partner, ouders, kinderen, vrienden, familie en collega’s, mag dit eens duidelijk gesteld worden.

We waren zo met onszelf bezig dat we hen op zijn minst gezegd, wat verwaarloosd hebben.We willen dit nu goedmaken en misschien verwachten we wel dat zij de eerste hand uitsteken ? Het kan zijn dat men je hierover aanspreekt, maar reken daar maar niet te veel op. Het ontlopen van onze verantwoordelijkheid heeft soms diepe wonden geslagen en daar is tijd voor nodig.

Laat dit vooral geen aanleiding zijn tot teleurstelling of frustratie. We kunnen moeilijk verwachten om direct terug alle krediet te krijgen.

Ons bewijzen is de uitdaging. Men houdt de boot misschien nog af uit ongeloof of twijfel dat het terug een zoveelste poging of belofte was.

Daarom is het beter en aangewezen zelf de eerste stap te zetten. Het is nu aan ons om de hand te reiken. Dit is niet alleen een uitdaging maar ook een bevrijding.

Want we kunnen nu immers onze omgeving "recht" in de ogen kijken. Misschien voel je wat schuldig en bang om afgewezen te worden. Je terugkerend zelfvertrouwen zal deze onzekerheden wegnemen.

Besef echter: niemand is perfect en iedereen maakt fouten. Je mag eens terugkijken, maar sta er niet onnodig bij stil.

Vroeger is voorbij en wat van belang is, is NU.

Dit betekent echter niet dat we alles mogen goedpraten. Enerzijds is het zo dat bepaalde zaken uit het verleden mede aan de oorzaak liggen en onrechtstreeks ons gedrag bepaalden. Anderzijds heeft niemand ons gevraagd om zo te reageren en afhankelijk te worden.

Niet de gebeurtenissen of omstandigheden om ons heen, veroorzaken onze negatieve gevoelens.

Wel de manier waarop we er mee omgaan, hoe en wat we ervan denken, zijn bepalend voor ons gedrag . Anderen kunnen niet de ‘schuld’ zijn, hoogstens een aanleiding.

Aanleiding en oorzaak zijn dus niet hetzelfde.

Het karakter wordt inderdaad deels beïnvloed door allerlei factoren maar dit is niet bepalend.

Ons karakter vormen we heel ons leven en WIJ kunnen dit bijsturen.

Uit deze nieuwe ervaringen hebben we onze lessen getrokken. We staan niet alleen anders tegenover onszelf, we willen het ook terug goed maken met onze omgeving.

Dat is nodig om ons echt terug goed en vrij te voelen.