‘Mama is allergisch aan alcohol’

 

„ik bid elke dag om de
kracht om nuchter te
blijven. Want ik weet:
eentje kan wél kwaad”

 

Zelfzeker stapt ze op me af, het eind-werk onder de arm. Julie Claes (39) beeindigde recentelijk een opleiding tot psychotherapeut-consulent en denkt aan een nieuwe carrière in die richting. Negen jaar is ze inmiddels van de drank af.

Een moeizame weg, waarin ze anderen wil begeleiden. „Ik was pas elf toen ik elke avond stiekem een pintje dronk”, vertelt Claes. „

Al stopte ik daarmee nadat ik had gehoord dat dat tot verslaving kon leiden. Ik was enig kind in een gezin met hardwerkende ouders, waar een glas drinken geassocieerd werd met gezelligheid.

Vanaf mijn vijftiende ging ik uit, tot mijn dertigste dronk ik dan steevast alleen maar alcohol.
Al vroeg had ik ‘black-outs”, kon ik me niet herinneren hoe ik thuis was geraakt.”

Nu ziet Claes in dat veel te maken had met haar lage zelfbeeld, waardoor ook relaties op de klippen liepen. Ze kende stemmingswisselingen, depressies. „Het was geen kwestie van zin, drinken was een vlucht om mezelf niet tegen te komen”, zegt ze.

Ze bleef drinken, ook na haar huwelijk en zwangerschap. „Ik was verslaafd.”

Zwaar ziek geworden na een uitspatting, ging Claes op zoek naar wat ze zelf aan haar verslaving kon doen. Ze kwam terecht op de website www.stoppen.be, waar ze verhalen vond van mensen die gelukkig en tevreden leken. „Zo wilde ik ook leven”, zegt ze.

Ergens las ik dat, als ik bleef drinken, de 3 G’s op mijn weg konden komen: gevangenis, gesticht, graf.

Ik nam afscheid van mijn levenswijze en dronk heel bewust mijn laatste glas.” De e-mailgroep steunde Claes en verwees haar door naar de AA. Daar kon ze altijd iemand bellen als ze het moeilijk had om van de drank af te blijven. Hun tips hielpen haar om de eerste verjaardag van haar dochter te vieren zonder alcohol aan te raken. „Als je nuchter wilt blijven, kun je ook niet meer sociaal drinken.

‘Ach kom, eentje kan geen kwaad’, zeggen mensen. Dat is niet waar, weet ik. Eentje kan wél kwaad, je bent zo weer vertrokken.”

Claes ging in therapie en volgde een opleiding die haar leven een nieuw doel gaf.
Naar de AA-bijeenkomsten gaat ze nog altijd. „Om te volharden en anderen te steunen.
Veel steun kreeg ik van mijn persoonlijke begeleider in de methode van het twaalf stappen-programma tegen verslaving. Dat leert je jezelf onder ogen zien zoals je bent en aan jezelf werken. Dat vergt moed en volharding.”In die strijd is het geloof een hulp. Claes:

„Elke dag begin ik met een gebed, ik vraag
de kracht om nuchter te blijven. Elke avond
dank ik omdat ik het kon volhouden. Ik
zie God als een kracht en als Iemand die
spreekt via mensen. Ik vertrouw erop dat
het in orde komt, leg het in zijn hand.”

„Mijn kinderen zijn inmiddels twaalf en tien. Ik vertelde hen naar welke vergaderingen ik wekelijks ga en waarom. Ik voelde me beschaamd tegenover hen. Zij vinden de weg die ik heb afgelegd, sterk. Krijg ik een glas fruitsap aangeboden, dan vraagt mijn dochter bezorgd of er geen alcohol in zit.

‘Daar is mama allergisch aan’, reageert ze.

Ontroerend mooi, toch?” 

Bovenstaande verhaal is levensecht, alleen  gaven we de getuige een schuilnaam.