De twaalf tradities

Hij: Ik ben nu al een tijdje nuchter, ik denk wel dat ik het alleen zal kunnen. Trouwens, bij jullie in AA zitten zoveel verschillende mensen, die allemaal doen waar ze zin in hebben. Het wordt me een potje.

Zij: Hola, wacht eens even met je beweringen, ik hoor dat je de tradities van AA niet echt begrepen hebt.

De tradities houden de groep in stand, maar verzekeren ook je persoonlijke nuchterheid.

Hij: Leg dat eens even uit!

Zij: Dat potje nat, waarover je het zonet had, het zijn allemaal andere karakters, ja, dat wel, maar ze werken wel allemaal aan hetzelfde probleem, namelijk hun alcoholverslaving.

Ga je je met andere dingen bezig houden, zoals politiek of godsdienst, dan komt je persoonlijk herstel in gevaar.

Hij: Ja, nog zoiets waar ik me aan stoor, die god. Vroeger was ik geen heilige, maar ik heb de indruk dat jullie er een van me willen maken.

Het is misschien wel de oorzaak van mijn drinken geweest, dat gedoe met die god, die hoogmis alle zondagen, om nog maar te zwijgen over het verdienen van aflaten, vol of niet.

Zij: Ik begrijp dat je het er moeilijk mee hebt, met dat woordje. Je bent niet alleen, integendeel, de meesten van ons voelen er zich in het begin niet goed mee.

Ze denken dan dat we een sekte zijn, de een of andere afgescheurde beweging van de kerk. Maar, kerkelijkheid heeft er niets mee te maken.

De god die wij zien, is de kracht die AA geeft om iets aan onszelf te kunnen doen. Ze vertaalt zich in het groepsgeweten en uit zich als de liefhebbende kracht, die ons allen beter kan maken.

Hij: Jaja, maar ik heb niet in de goot gelegen en ik ben mijn werk niet kwijtgeraakt door de drank. Eigenlijk voel ik me een beetje te goed voor AA.

Laatst kwam ik op een vergadering en daar zat een homo...en een neger...en een Turk.

Nu je dit hoort zal je wel anders denken over eenheid.

Zij: Toch niet. Jij denkt dat je van het betere ras bent. Je bent Vlaming, katholiek en blank. Je denkt dat je in de meerderheid zit. Niets is echter minder waar. De enige vereiste om in AA te zijn is een verlangen op te houden met drinken.

De rest, wie je bent, hoe je heet, wat je doet, welke overtuiging je hebt, doet er niet toe.

Hij: Goed, over het vorige zal ik eens nadenken, maar als we nu eens een groep opstartten met alleen Vlamingen, alleen katholieken. We zijn toch autonoom.

Zij: Autonoom voor de manier van vergaderen, ja.

We mogen de dag zelf uitkiezen, het uur en de duur ervan. We mogen ook de thema's en het lokaal vrij kiezen, maar we moeten wel vergaderen in de AA-geest.

En die zegt dat eigenlijk iedereen met een drankprobleem welkom is in elke groep ter wereld.

Hij: Als we niet te veel reclame maken en we houden alles in onze eigen groep, lopen we de kans niet dat er mensen komen die we niet kennen.

Zij: Ik hoor het al, een eliteclubje! Op de vergaderingen die je meemaakte heb je blijkbaar niet al te veel opgestoken.

De kracht van AA bestaat erin de boodschap uit te dragen aan de drankzuchtige die nog steeds lijdt.

Hij: Als dat zo zit moeten we er meteen iets aan doen.

Gisteren las ik in de krant dat de alcoholcontroles door de politie rond de jaarwisseling opgevoerd zullen worden.

Ik heb een neef, Jos, die is rijkswachter.

Ik zal eens langs gaan om hem mijn gedacht over alcohol eens te gaan vertellen. Misschien mogen we wel mee om de positieve blazers te helpen ontnuchteren.

Trouwens, met die van het CAD moet ik ook eens een hartig woordje gaan wisselen. Dat filmpje over drugs, wat ze op scholen afdraaien is hopeloos verouderd.

Ik denk dat ik eens een brief moet gaan schrijven naar de minister van binnenlandse zaken, om uit te leggen hoe verkeerd hij het allemaal wel ziet.

Zij: Kalm maar, kalm. Wij bemoeien ons niet met andere instanties. Hun werkwijze is anders dan de onze, laat het daar maar bij.

Natuurlijk, als ze ons vragen samen te werken, dan doen we dat wel.

Met dien verstande echter dat we ons niet inmengen, er geen geld insteken en er zeker geen geld voor vragen.

Hij: Hoe, geen geld vragen?

En ik was nu juist aan het uitrekenen hoeveel het ons zou opbrengen.

Een vereniging heeft toch geld nodig. En met de verkoop van steunkaarten of het inrichten van een bal met een grote tombola hebben we niet genoeg.

Kien- en kaartavonden, die brengen meer op.

Of een mosselfeest, zoals ze in de scholen doen.

Zij: Gij zoudt er nogal een kermis van maken!

Hij: Een Vlaamse kermis, dat ik daar nog niet aan gedacht heb, dat brengt tenminste op!

Zij: Mis, mis en nog eens mis. AA bedruipt zichzelf.

We moeten het doen met de eigen bijdragen, met het zakje dus.

Als we zuinig en sober leven hebben we zelfs nog overschot om Michèle te helpen betalen.

Hij: Michèle, wie is dat nu weer? Is dat de mascotte van AA misschien? Of werkt ze als verpleegster in een of ander AA- ziekenhuis?

Zij: Ge weet dat we in AA niet professioneel mogen worden, dus zullen we ook geen ziekenhuis gaan oprichten. Daar zijn andere instanties voor en we bemoeien er ons niet mee.

Wie Michèle is?

De bediende van het Algemeen Dienstbureau.

Eigenlijk is het een secretaresse, maar dan in dienst van AA.

Ze beantwoordt oproepen, typt verslagen en stuurt ze naar de groepen.

Ze onderhoudt ook het contact met de Europese- en werelddiensten.

Hij: En dat doet ze allemaal alleen?

Zij: Nee, nee...Ze wordt bijgestaan door vrijwilligers.

Eigenlijk zijn het mensen die AA dienen.

Zo zijn er mensen verantwoordelijk voor de landdag, de literatuur, voor de centen, voor het contact met de buitenwereld.

Anderen bereiden een dienstconferentie voor en weer anderen verzorgen de schriftelijke vergaderingen.

En om alles te coördineren is er een algemene dienstraad.

De mensen die die taken op zich nemen doen dat gratis en gedurende vier jaar. Dan gaan ze terug naar hun groep.

Sommigen doen dan een andere dienst, maar ze moeten ten allen tijde door de groep daarin gesteund worden.

Hij: Interessant eigenlijk.

Misschien kan ik wel zo een dienst gaan doen om te leren hoe het allemaal moet. De ervaring die ik daar op doe kan ik misschien gaan gebruiken op mijn werk.

AA bestaat al vijfenzeventig jaar en er zijn nauwelijks moeilijkheden met het rechthouden ervan.

De politiek kan daar een puntje aan zuigen.

Welk land kan leven zonder belastingen? Welk land krijgt om de vier jaar een volledig nieuwe regering? Welke regering verantwoordt zich tegenover zijn burgers?

In AA kan dat allemaal. Het wordt echt tijd dat ik in de diensten ga en me op de hoogte stel van de werkwijze die men volgt.

Ik zal het mijn baas eens gaan zeggen, hoe ze het in AA aanpakken.

En de regering krijgt er binnenkort een politieker bij, en nog niet zo een kleine!!

Ik zal ze mijn gedacht eens gaan zeggen. Heel de wereld zal geregeerd worden zoals ze dat in AA doen!

Zij: Over onderwerpen buiten AA hebben we geen mening.

We gebruiken nooit de naam van AA in enig publiek meningsverschil.

Hij: Ik kan natuurlijk ook de opgedane ervaringen op de radio of via de TV bekend maken.

In elk geval vind ik wel een manier om AA en zijn werkwijze eens dik in de verf te zetten.

Nu heb ik nog niet zo veel tijd, maar binnen een paar jaar zullen ze wel weten wie mister AA is.

Den deze!!

Zij: Van nederigheid gesproken.

Toen ik in AA kwam hielden ze me voor dat ik groot zou worden in mijn nederigheid.

Door me onopvallend ten dienste te stellen van de groep en in alle anonimiteit open te staan voor de mensen die het nodig hadden, zou ik een gelukkige vrouw worden.

Nu, ik moet zeggen dat ik gelukkig ben, dat al die tamtam rond AA niet nodig is.

Ik had alles verloren toen ik dronk, zelfs mijn naam.

Vroeger spraken ze over haar, en ziet haar daar liggen met een stuk in haar kraag.  Toen had ik het grote woord, toen loste ik alles zelf op, de wereld was regelmatig te klein. Hoe leger de fles, hoe voller ik van mezelf werd.

Neen, laat maar zijn, nu is het beter, laat me mijn programma maar in alle anonimiteit beleven, laat me maar rustig met mijn stapkes bezig zijn, en doet gij dat ook maar.

Door nuchter te blijven en aan Uzelf te werken valt ge vanzelf op.

Daar hebt ge de gazet en de televisie niet voor nodig.

Houdt het simpel, dan gaat het je vandaag en altijd goed.

Hij: Je kon wel eens gelijk hebben. Het is in elk geval te proberen.

Een beetje goede wil is nooit verkeerd.

Jan, (R.I.P.) Gruitrode 2012

 

Vragen:

  1. Begrijp je nu stilaan dat de tradities niet echt moeilijk zijn?
  2. Heeft er nog iemand een gedacht om tegen een traditie te zondigen?
  3. De laatste regels van het verhaal houden de hele AA-filosofie in: nederigheid maakt je groot. Vind je jezelf in deze regels?
  4. Kunnen er in de toekomst nog experimenten zoals dit?