Leiding

 

Zekere zondag, bij het afsluiten van de kerkdienst, vroeg de voorganger lied 161.De preek was juist gedaan en een beetje ongeduldig vroeg hij zich af waar de mannen van het orkest bleven.Toen dan 161 ingezet was, grote verwarring. Eerst verwondering, dan druk gesticulerend.

Het moest 167 zijn. "Hoe? Heb ik me vergist? Neen, dat kan niet!". En ineens werd het me duidelijk.

Wie leidt in feite een dienst, een vergadering, een samenkomst?

Ik dacht dat de tweede traditie sprak van een liefhebbende God, die zich kan uiten in het groepsgeweten.

En de leiders zijn dienaars.

Wat ik hier ervoer was net het omgekeerde. Wellicht paste 161 op dat ogenblik beter dan 167, maar dat was iets waar geen rekening mee gehouden werd.

Na de dienst heb ik het gezegd, hij ging er eens over denken.

Zo gebeurt het ook veel op AA- vergaderingen, waar de chairman zijn vergadering zorgvuldig voorbereid heeft en o wee, als het eens anders verloopt dan gepland.

Problemen hebben voorrang op het thema, dat is nogal eens ingebouwd, maar een ander thema omdat iemand dringend eens zijn zeg wil doen over het een of het ander wat hem of haar overkomen is.

Dat kan dikwijls niet.

Nochtans vraagt het programma een positieve ingesteldheid. Niet mijn wil geschiede. Moeilijk?

Helemaal niet, als men beseft dat we er allemaal zijn om elkaar te dienen.

Eigenlijk zijn er maar twee gevoelens waar we rekening mee moeten houden, de rest is allemaal van die twee afgeleid.

 

Het ene is liefde, het andere angst.

Liefde is goddelijk, angst menselijk.

 

Angst doet ons verschillende scenario’s opzetten, als dit moest gebeuren, dan doe ik dat, als dat zou gebeuren doe ik weer iets anders, kortom, ik zoek hoe dan ook zo weinig mogelijk confrontatie. Zolang ik het in de hand houd kan me niets gebeuren.

Liefde oordeelt niet, maakt geen plannen, ze is er gewoon, altijd, onvoorwaardelijk, wat er ook gebeurt. Ze kan loslaten, zint niet op wraak of voordelige oplossingen, maakt plaats voor iedere nieuwe situatie in ons leven, geeft rust aan onze ingebakken opstandige geest.

Het vertrouwen dat je krijgt door de derde stap bewust te nemen, neemt alle angst en onzekerheid weg.

Het geeft gemoedsrust. Bij twijfel is er weer die angst, die die rust verstoort.

Als je, zoals Rita altijd zei, het houden van mensen tot hobby maakt, worden alle mensen goddelijk.

We hebben een goddelijke chairman, als de angst om iets verkeerd te doen verdwijnt.

Als echt leiden ook echt dienen wordt.

Jan 2013-04-25