Verleden en Toekomst
Tussen het verleden en de toekomst ligt het nu. Het belangrijkst is dat we leven, nu op dit moment.
Vastzitten aan wat er gebeurd is in het verleden, kan je belemmeren om te genieten in het nu, om NU te leven.
Maar ook je uitstrekken naar de toekomst, in de hoop dat het dan beter zal gaan dan nu, maakt dat je vergeet te genieten van wat er nu is.
Voor mij is het besef van tijd wel een basisgegeven. Daarmee zijn moeilijke zaken verbonden zoals de angst voor de dood, en de " waarom " vragen : waarom leef ik, en hoe zit dat met het ontstaan van het heelal en de toekomst ervan : is er enige zin, of is het allemaal een absurd toeval ?
De kracht van het tijdsbesef is, dat er groei is in ons leven. Je kunt omzien in wrok, je vasthouden aan je gevoel dat jij slachtoffer bent van de fouten van anderen, maar je bent er zelf ook in betrokken geweest. Je hebt het volste recht om gefrustreerd te zijn / maar wil je het ook ? Kies je daar echt voor ? Of is het een weg die makkelijker is dan die van het verzet ?
In je persoonlijke leven gebeurt er ook veel waar je niet om gevraagd hebt. Als je ouder wordt, en je denkt aan vroeger, dan kunnen pijn, verdriet, mislukkingen en fouten boven komen. Je kijkt terug op het feit dat je misschien te vaak geleefd hebt uit angst en niet uit durf. Dat je schade hebt aangericht.
Je kunt omzien in zelfbeklag en verwijt aan anderen, en daardoor niet zien wat er ook goed ging, zowel bij jezelf als bij de anderen. Je wist ook niet wat de gevolgen waren van je vaak goed bedoelde handelingen, met verkeerde uitkomst. Maar je kunt er wel van leren en dat weer doorgeven.
Als we onze eigen herinneringen in het juiste licht kunnen zien, kan ons dat ook milder maken voor de fouten van anderen in het verleden.
Niet om het hoofd in de schoot te leggen. De toekomst geeft juist de mogelijkheid voor herkansing. Daar kunnen wij NU wat aan doen.
We leven in een systeem dat op illusies is gebaseerd, en als we onze eigen waarnemingen naar voren schuiven, krijgen we te horen dat we de realiteit uit het oog verliezen. Als de realiteit uit illusies bestaat en illusies de realiteit vormen, is het geen wonder dat we ons steeds gekker gaan voelen.;
Alle verslavingen zijn gebaseerd op illusies. De illusie alles te beheersen, de illusie perfect te zijn, de illusie objectief te zijn.
Oneerlijkheid en ontkenning vormen de bouwstenen van een verslaving. Als we ons met een van deze illusies inlaten, misleiden we onszelf, en als we onszelf bedriegen, verliezen we ons "zelf ". Hoe komt het toch dat we veel meer ophebben met zelfbedrog en illusies dan met eerlijkheid ? Misschien komt het wel omdat we in een maatschappij leven waarin illusies hoog in het vaandel staan. In alle lagen van onze maatschappij viert ontkenning hoogtij en worden mensen die "de waarheid spreken" laag ingeschat.
Toch zijn wij de enigen die onszelf kunnen bedriegen. We zijn de enigen die kunnen weigeren onze eigen waarnemingen te erkennen en de enigen die onszelf voor kunnen liegen.
De keuze om onszelf te bedriegen is aan ons.
Er is een oud gezegde : " Het geweten is een waakhond die je wel voorbij laat gaan, maar wiens geblaf je niet kunt stoppen ". Soms maakt ons bewustzijn vreemde geluiden om onze aandacht te trekken.
Het zoeken naar onszelf om een gulden middenweg te vinden is voor AA-ers een heel moeilijke weg.
Waarom ? Het duurt reeds een tijdje voor we weten tot welke groep van mensen we behoren, en hoe we uiteindelijk in elkaar zitten. Om onszelf in evenwicht te houden moeten we steeds in de gaten houden : Verval ik in zelfbeklag of hoogmoed ?
Tussen die twee uitersten ligt ons levenswerk, maar hoe komt het dat we steeds hervallen in één van beide karakterfouten ?
In en door ons dagelijks leven vinden we onszelf terug, want onze Hogere Macht gaf ons een last te dragen die ons de nodige motivatie gaf om ons leven dragelijk waar te maken, doen we dat niet, dan werpen we onze verantwoordelijkheid af en dan vallen we in Zelfbeklag.
Wanneer we in tegenovergestelde zin teveel op onze schouders willen nemen dan vervallen we in hoogmoed. Tussen die twee uitersten zitten wij AA-ers, maar door al de stappen beetje bij beetje te beoefenen in ons dagelijks leven komen we er toe onszelf te kennen.
Dit is in feite het derde deel van ons AA- Gebed
Geef mij de Wijsheid om tussen die twee onderscheid te maken
