AA Ontmaskerd

Het eerste 12-stap programma heeft een " Moordend Drug Probleem "

15 Jaar geleden werd ik lid van de Anonieme Alcoholisten.

Er werd altijd voor gezorgd dat ik het gevoel had dat ik niet mocht spreken of mijn mening over mijn drugverslaving mocht delen.

Een man die al lang lid was van AA begon telkens op de tafel te kloppen als men over drugs begon te spreken en dan moest men onmiddellijk stoppen.

Zo sprak ik als alcoholist en identificeerde me niet meer als verslaafde. Ik was ongeveer negen jaar nuchter toen ik begon te hervallen.

Ik nam alles wat ik in mijn handen kon krijgen……. drugs, alcohol, speed, cocaïne, enz

Mijn druggebruik nam me mee naar diepten waarvan ik het bestaan nooit eerder had gekend.

Ik kon gestorven zijn.

83 Jaar al is AA het toevluchtsoord en laatste redmiddel voor miljoenen wanhopige alcoholisten. AA is altijd vrij toegankelijk geweest, en het revolutionaire " Twaalf Stappenprogramma " is met succes in de loop van de jaren overgenomen door meer dan 40 andere " 12 stap verenigingen ".

Door de 83 jaar lange geschiedenis van AA loopt er ook eentje van mishandeling van niet-alcoholische verslaafden en tweevoudig verslaafde alcoholisten omdat deze voor lidmaatschap volgens de eigen criteria van AA en de geestelijke principes van het programma geen lid kunnen worden..

Vastgelegd in de Twaalf Tradities van AA, die de geestelijke richtlijnen voor alle groepen van AA zijn, is dit een gebrek, ontstaan uit de beperkingen van de tijd van toen.

De Vijfde Traditie van AA dicteert dat het éérste doel van elke groep is „ de nog lijdende alcoholist te helpen ".

Vele groepen volgen dit letterlijk, zonder toe te staan aan tweevoudige verslaafden om openlijk over hun druggebruik te spreken zonder het met alcohol in verband te brengen. Zoals een bord op een vergadering te lezen is:  " Hier spreken wij enkel over Alcohol! "

Vorige maand, op de jaarlijkse Algemene Diensten Conferentie van AA gehouden in de Stad New York, stond het onderwerp „ of mensen over problemen andere dan alcohol mochten spreken" aan de top op de agenda.

De conferentie voerde actie om in de literatuur aan de Professionele gezondheidszorg te benadrukken dat het hoofdprobleem van AA " mensen die met een andere verslaving dan alcohol of beide binnenkomen" is.

Zoals een Algemene stafmedewerker van het Dienst Bureau zei nadat de afgevaardigden vertrokken, „Heel wat groepen staan nu al met de rug tegen de muur omdat ze niet weten wat te doen " en andere zeggen dat " als het niet ophoudt met deze mensen binnen te laten, gaat AA kapot."

Onlangs, ben ik op een vergadering Wilmington, Noord-Carolina aanwezig geweest, een regelmatige bezoeker stak zijn hand op. Hij zei dat hij over een problemen moest spreken betreffende een voorschrift van een geneesmiddel dat hij nam voor een verwonding die had. Het was gezegd bij het begin van die vergadering (zoals op iedere vergaderingen in het land): „In overeenstemming met ons hoofddoel, gelieve u te beperken en enkel te spreken over uw problemen met alcohol. De man werd onmiddellijk onderbroken door de Chairman want vertellen „over drugs," kon hij niet en iemand anders werd gevraagd om iets te vertellen over zijn "zuiver" alcoholprobleem.

Hij was niet de enige persoon in het lokaal die avond die een probleem met voorschriften van medicatie had, maar na wat hem gebeurde, besliste ik in stilte te lijden. (ik had geprobeerd om een vergadering van " Anonieme Narcotica " te vinden, maar zij werden niet vermeld in het telefoonboek of met de lokale politie.)

Meer dan twee jaar, woonde ik regelmatig een " liberale " vergadering van AA bij die zich tot de schrijvende gemeenschap van Hollywood richt.  Toen ik over mijn plan vertelde om dit stuk te schrijven werd er langs alle kanten geschreeuwd en kreeg ik kritiek van de ganse vergadering en ik werd er duidelijk aan herinnerd dat het een AA vergadering was en „verslaafden" hadden daar werkelijk niks verloren.

De ironie is dat de mensen in AA over het slechtste, lelijkste en ergste wat een alcoholist kan meemaken spreken en de strijd om tot een nuchter leven te komen.

Zoals één lid zich uitdrukte: „U kunt, zonder probleem, spreken over het willen doden van uw moeder, maar u zou hier iedereen erg beledigen door over marihuana te spreken!"

" Zuivere Alcohol "

Waarom eisen wij dat de mensen niet over drugs spreken als het deel van hun probleem uitmaakt? Het is massaontkenning in AA, en het is verkeerd denken. De meeste mensen in AA worden tweevoudig verslaafd.

De alcohol is enkel een symptoom.

Mensen, laat ons a.u.b. niet vergeten dat het hier gaat om een herstelprogramma.

M.M., „zuivere" alcoholist en 22 jaar nuchter in AA

Het beleid dat de „ enige eis voor AA lidmaatschap een wens is op te houden met drinken," die in de derde Traditie van AA wordt verklaard, heeft AA geen goed gedaan.

Niets toont dit zo duidelijk aan zoals het dalende lidmaatschap van de organisatie.

In 1939, schepte medestichter Bill W. in de bijbel van AA, Anonieme Alcoholisten („Big Book") op, dat het „lidmaatschap van AA naar rato van 20% per jaar steeg. Volgens het Algemene Dienstbureau, is er al meer dan 10 jaar geen lidmaatschapsgroei in AA geweest, terwijl Anonieme  Narcotica (Na) zijn gegroeid, en meest recente telling van AA wijst erop dat het AA lidmaatschap daalt.

Gevraagd over dit bovengenoemde, verklaarde een afgevaardigde van het GSO die hierover werd aangesproken; „het hoofddoel van AA veranderd niet, en het gaat niet veranderen. Wij blijven bij onze historische en geestelijke geschiedenis.

Bill W. kon in 1935 niet geweten hebben dat het alcoholisme en de drugverslaving de zelfde ziekte zijn. Tegen iemand zeggen dat hij lijdt aan alcoholisme is hetzelfde zeggen tegen iemand aan heroïne-ism, cocaïne-ism, of marihuana-ism lijdt.

Het alcoholisme is geen afzonderlijke verslaving ziekte zegt Dr. Milton Birnbaum, directeur van verslavingsgeneeskunde bij STAPPEN en een lid van de Amerikaanse Maatschappij voor Geneeskunde en Verslaving.

„Alcohol is een drug. De basisgedragskenmerken zijn hetzelfde voor alcoholisten en die van andere drugs.

"Het is de zelfde ziekte. Er is geen verschil."

In 1989 veranderde de Amerikaanse Medische Maatschappij op Alcohol en Andere Drug zijn naam in de " Amerikaanse Maatschappij van de Geneeskunde voor Verslaving "

(hoewel AA nog zijn oudste naam, van de jaren '70-Amerikaanse Medische Maatschappij voor alcoholisme – op één van zijn huidige pamfletten gebruikt).

Bill W. zelf benadrukte dat AA naar begeleiding van de medische gemeenschap zou moeten streven. Waarom negeren wij zo het vrijwel unanieme onderzoek?

„Wij krijgen het er niet in: een drug is een drug, is een drug en blijft en drug "

Afgevaardigde van het GSO van AA vertelde me:

"Het is niet in overeenstemming met ons hoofddoel." Toen ik het advies aanhaalde dat van Dr. Birnbaum's de verslaving alcoholisme evenals andere drugs behandelde antwoordde zij, " misschien kan dat op zijn manier van werken , maar niet bij de Anonieme Alcoholisten." Maar waarom zou men AA moeten aanvallen? Verslaafden die zich niet goed voelen in een AA vergadering kunnen nog een andere AA vergadering vinden, of naar NA gaan.

Maar is de "leemte " van AA voor wat betreft verslaving is van groot belang. De vergaderingen van AA overtreffen de vergadering van Na (de 2de grootste 12 stapvereniging). AA schat dat het ongeveer 100.000 vergaderingen en een lidmaatschap van ongeveer twee miljoen leden wereldwijd heeft, vergeleken bij geschatte NA's 28.000 vergaderingen en 500.000 leden

In vele gebieden buiten de belangrijke steden van de V.S. hebben ze slechts AA, en zelfs in gebieden die NA hebben, zullen de meeste verslaafden in een vergadering van AA belanden uit gewoonte. Het Rechtssysteem, bijvoorbeeld, drug en alcoholovertreders zijn afhankelijk van de uitspraak van de rechter en gaan de meeste verwijzingen naar de AA. De „oudere rechters sturen verslaafden naar AA, volgens een woordvoerder van het Bureau van de Werelddienst van de NA heeft AA meer geloofwaardigheid, en vele rechters, kennen alleen AA.

Neem nu, bijvoorbeeld, wat er gebeurde met de verslaafde Bruce M. van Los Angeles „toen ik voor het rijden onder de invloed werd gearresteerd gaf de rechter me de keus: 100 dagen in gevangenis of 100 vergaderingen van AA. Niemand vroeg me ooit of ik onder de invloed van alcohol was. In feite, was ik onder invloed van verschillende drugs."

De eerste vergadering van een verslaafde is van groot belang. Het is al erg genoeg voor de nieuwkomer om beschaamd en bijna vernietigd door de drugs, om zo maar een vergadering binnen te lopen. Een slechte ervaring kan in een herval resulteren. En kan ieder volgende "shot" van een aan drugs verslaafde persoon de laatste zijn.

„Toen ik naar mijn eerste vergadering ging, was dat alles wat ik kon doen, de „mensen trokken me binnen en maakten dat ik deelnam aan de vergadering. Ik zag dat andere mensen duidelijk gemaakt werd dat ze niet over hun andere verslaving mochten spreken. Dat namen zij niet en zeiden dat zij nooit zouden terugkomen. Zoals zovele andere mensen al gedaan hadden.

Sommige heb ik op de vergaderingen van Anonieme Cocaïne of Anonieme Narcotica gezien. Van diegenen die ik niet opnieuw heb gezien weet ik niet wat er met hen is gebeurd.

Als ik was behandeld op die manier, zou ik ook niet teruggekomen zijn en ik zou nu zeker dood zijn.

AA bestond lange tijd alleen uit blanke mannen, meestal Protestantse mannetjes, meestal middenklassers, en alle „zuivere" alcoholisten. En de drugverslaving was niet de enige " leemte "

AA historisch discriminatie tegen Afrikaanse Amerikanen (die slechts als bezoekers tot het midden van de jaren '40 binnen werden toegestaan, en toen werden aangemoedigd om hun eigen vergaderingen te starten)…. en de vrouwen .

In het AA boek "Pas it On " staat een nota’s van de hand van Dr. Bob - AA’s medestichter waarin hij zich uitdrukt " zich niet gemakkelijk te voelen over het toelaten van vrouwen tot het lidmaatschap van AA " toen de eerste kwamen opdagen.

Anonieme Alcoholisten is nog steeds ondanks de sociale veranderingen in de loop van de laatste 50 jaar geslachtsspecifiek voor mannen en weigeren de " zuivere " om zelfs maar één woord te veranderen dat Bill schreef).

Het enige hoofdstuk voor vrouwen is getiteld „Aan wijven."

De vrouwen hebben met grote passen vooruitgang gemaakt in AA sinds Dr. Bob, maar de statistieken van de vereniging blijft op de racistische oorsprong wijzen. Zoals een onderzoek van 1998 in AA, was een geschatte 34 % van leden vrouwen, en was AA voor 88% blank. Maar wat nooit is geëvolueerd is de "leemte" van AA voor drugs.

Bill W. vond drugs. Hij nam LSD in 1956, en deed dit regelmatig gedurende minstens twee jaar.

" Pas it on " verteld dat „hij over zijn ervaring" enthousiast was.

Er zijn de oude AA geruchten dat Bill dit deed in een poging om zijn chronische depressie te verlichten en/of als een test om een mogelijke behandeling voor alcoholisme (dat sommige wetenschappers eerst dachten dat het zou kunnen ). In feite, nam Bill W. LSD om de zelfde redenen als later vele hippies.

Hij voelde zich gelukkig om niet-alcoholische vrienden en zijn niet-alcoholische vrouw aan te sporen om het ook te gebruiken: „met een vrij gevoeld heb ik het aan Lois ( zijn vrouw ) gegeven, en zij had een zeer tevredenstellende ervaring.

Het was geen volledige dosis, maar ik denk eraan om binnenkort op haar een ganse dosis te proberen. Hoewel zij het niet noodzakelijk aan LSD toeschrijft, ondergaat zij zonder twijfel een zeer grote algemene verbeteringen. Andere leden van AA waren minder opgewonden met Bill W.'s proefnemingen maar zoals hij, bleven zij alcohol en druggebruik als niet verwant zien.

Zij dachten nooit dat hij zijn 22 jaar van nuchterheid verloor en dat deed hij ook niet.

In AA zou je kunnen zeggen "Ik nam drugs vandaag" becommentarieerde Terry R., stichter van Narcotics Anonymous in New York, „en zij zouden zeggen maar u dronk niet!"

Volgens het GSO van AA, „Er is slechts één definitie van nuchterheid" in AA, en het is Bill W. die in het begin van 1958 het AA pamflet, „Problemen andere dan Alcohol" uitgaf.

Het leest eenvoudig: „Nuchterheid- vrijheid van alcohol."

En het programma wordt daardoor beperkt, aangezien AA niet tegen iedereen die andere drugsgebruiker is kan zeggen dat hij nuchter is, niettegenstaande de leden er in het algemeen anders over denken.

Een woordvoerder van AA vertelde me: die leden zijn vrij te beslissen of zij nuchter zijn of niet. Wij spreken over het drinken en daarmede is alles gezegd."

De belangrijkste reden om slechts over alcohol te spreken is „identificatie," een concept waar stevig over gedebatteerd is door C.I. met 42 jaar nuchter, is C.I. een lid met toch wel wat meer macht. Te vergelijken met Bill W. C.I. richtte in L.A. de grootste AA groep in de wereld op met 1200 leden, en hij had een reputatie om de diepst gevallen en zwaarste dronkaard nuchter te krijgen en te houden.

C.I., „aangezien AA gebaseerd is op meer identificatie eerder dan informatie, is het noodzakelijk dat de alcoholisten over hun ervaringen spreken en dat alcoholistverslaafden „indien zij met hun drugs hervallen" zij delen met de andere.

Meer dan 27 jaar, heeft hij met verslaafden gewerkt en gezegd, „ik krijg nog geen empathie van het horen van een kerel die over het spuiten van drugs spreekt. Ik begrijp het geestelijk, maar wanneer een kerel opstaat en spreekt over waarom hij dronk en wat het drinken hem deed, dan ontstaat er een onbegrip.

Maar wat als alcoholisch in een vergadering vertelt dat hij „whisky spoot en morfine dronk." Zou C.I. zich met hem identificeren? De basis die wij allen gemeenschappelijk hebben is niet hoe wij drugs gebruikten, of zij uit een glas of een naald kwamen; het is het gelijkaardige gedrag en het gevoel dat wij hebben dat hen motiveert: het isoleren, het liegen, de ontkenning, en de onhandelbaarheid. Het is het geestelijke en fysieke hunkeren naar obsessies.

Hoe kon een rijke wijnkenner zich anders met een bierdrinkende vrachtwagenchauffeur identificeren? Of een filmmagnaat die cocaïne snuift en die betrekking heeft met mensen met een laag inkomen en zich prostitueren om " crack" te kunnen gebruiker?

Zoals onlangs een verslaafde schreef: " de Ziekte geeft er niet om of je van de Parkweg of van een parkbank bent en ze geeft er ook niet om of je het dronk, opspoot, snoof of rookte. "

In NA, bewijzen zij dagelijks dat alcoholverslaafden, heroïneverslaafden, cocaïneverslaafden, en anderen zich met elkaar kunnen identificeren en samen kunnen herstellen. Zij sporen iedereen aan om zich als „verslaafde," ongeacht welk drug zij nemen, te identificeren, en zij beklemtonen te letten op de gelijkenissen in plaats van de verschillen te zien.

„Onze verhalen kunnen verschillend zijn, maar het gevoel is het zelfde."

En wat vonden zij?, dat wat wij allen gemeenschappelijk hebben, " DE ERVARING " .

Bill W. beschreef het passend in het „Big Book," van „onbegrijpelijke demoralisatie," en dit is waar ongeacht welke drugverslaving men heeft, zal eindigen.

Rook en Spiegels

Ik zou willen zien wie er over bleef moesten alle verslaafden, dus niet " zuivere " alcoholgebruikers AA verlaten - juist wispelturige oude, sigaretten rokend en koffie drinkend, mensen en geen nieuwkomers ! - K.W.

In 1983, zei 31 % van de ondervraagden AA leden dat zij ook drugverslaafden waren.

Tegen 1989 was het 42 % geworden.

Daarna stopte het Algemene Dienst Bureau met het stellen van die vraag zei een woordvoerder van het GSO „wij stellen die vraag meer niet. Het is niet in overeenstemming met ons enige doel." Een andere woordvoerder van het GSO „Te weten komend hoeveel drugsverslaafden in AA zijn kan niets bijbrengen aan het herstel van de alcoholist."

Over een juiste controle gesproken: een federale studie van 1998 vond dat enkel 26 percent van de cliënten in behandeling voor drugsmisbruik enkel op alcohol betrekking had.

Toen de " Betty Ford Foundation in 1982 " opende, noemden 72 % van het cliënteel alcohol als hun enige drug. Vandaag is het 10 %.

Dezelfde tendens wordt weerspiegeld over het ganse land, van " Gracie Square Hospital's ten Oosten van Manhattan tot en met de C.L.A.R.E. Foundation in West - Los Angeles, dat 90.000 jaarlijks mensen helpt waarvan, volgens een woordvoerder, 90% tweevoudig verslaafden zijn.

Zoals Terry R. het stelt, " AA is als het Engels van de Koning. Het kan de zuiverste vorm zijn, maar het is niet wat de meerderheid van mensen." spreekt. Op de conferentie van New York, probeerde de stafmedewerker van het GSO om de aandacht te trekken op het item :

„Het spreken over drugs is een probleem. AA zoekt één of andere manier om dit probleem op te lossen."

Hoe zij dit ooit zullen doen door de censuur van de meerderheid van hun leden is een groter probleem.

Naast de toegebrachte wonden van AA, het feit dat vele verslaafden nu elders onderdak vinden beperkt de groei van het programma.

Gezien deze ontwikkelingen, kan NA in de 21ste eeuw goed zijn, wat AA in de twintigste was.

Angela F - Alcoholic - USA

Vrij vertaald door uw webmaster - Jos