V I E R D E S T A P
"ZELFONDERZOEK" : NIET EENVOUDIG MAAR NOODZAKELIJK
We gaan ervan uit dat iedereen de beste bedoelingen heeft. Maar het is ook zo dat we allemaal onze eigen boekhouding hebben, onze inkomsten en uitgaven, onze goede en minder fraaie kanten.
Het grootste kenmerk dat ons bijeenbrengt is de zekerheid dat we uit ondervinding weten hoe moeilijk dit is.
De bedoeling is NIET om elkaar terecht te wijzen, wel om de vinger op de wonde te leggen. Daarom komen sommige zaken hard en cru over, maar bedenk het is met een HART.
Het succes van deze groep is meetbaar aan het aantal personen hier aanwezig... en dit is het beste bewijs dat we de zaken onverbloemd onder ogen zien. Dit is erg confronterend en stemt tot nadenken. Een nieuw geluid voor ons want we zoeken niet meer de gemakkelijkste weg ; de tijd van "uitvluchten" is voorbij.
We willen benadrukken dat een "schuld" gevoel misplaatst is en we dit absoluut niet hoeven te hebben of willen oproepen. We hebben echter wel gekozen om verantwoording af te leggen tegenover onszelf. En nogmaals, dit is totaal nieuw voor ons. Deze benadering zijn we immers niet gewoon. We praten hier over gevoelens en emoties.
Het is nuttig en belangrijk eens bij onszelf te rade te gaan.
Het opsporen van gedachten, gevoelens en opvattingen - die weliswaar meestal onbewust en automatisch verlopen - is erg verhelderend.
Ze verklaren niet alleen veel van onze persoonlijkheid, ze liggen mee aan de basis van ons huidig gedrag. Misschien lijkt dit wat ver gezocht en overdreven maar "denken is ergens praten met jezelf" .
Ons karakter hebben we nu eenmaal, maar dit wil niet zeggen dat sommige zaken niet beter kunnen. We zijn hier allemaal om onze afhankelijkheid en de onderliggende, meebepalende factoren aan te pakken.
Maar zolang we onszelf niet willen zien zoals we écht zijn, staan we onze verandering in de weg. We blijven een voorbeeld van hoe het NIET moet.
Het geeft geen zin om hier wat af te kletsen.
Het klinkt hard maar "zeveren" hebben we al lang genoeg gedaan. Is het niet hoogtijd dat we doordrongen geraken van een nieuw besluit ?
Eindelijk eens en voor altijd een andere richting inslaan ?
Rekenschap geven tegenover onszelf betekent voor de spiegel van ons leven staan.
Denk ook eens hierover na: "Kom je hier uit vrije wil ?" Of doe je dit om iemand te plezieren ?
Een doordenker waar veel meer achter steekt dan je vermoedt.
In het kort belichten we enkele aspecten :
Het zelfmedelijden
Dit gevoel wordt veelal veroorzaakt door tegenslagen, bepaalde gebeurtenissen, ziekte, reële of ingebeelde tekortkomingen en dit is heel begrijpelijk.
Negatieve gevoelens zijn weliswaar onlosmakelijk verbonden met het leven : zonder verdriet te kennen, zou je niet weten wat vreugde is ; zonder somberheid zou er geen opgewektheid zijn ; zonder boosheid geen vriendelijkheid ; zonder vervreemding van elkaar geen intimiteit.
Maar is het ook niet zo, dat we deze redenen juist graag aangrijpen om ons achter te verstoppen ?
Als we altijd met onszelf bezig zijn, worden we egocentrisch en dit belet ons echter de dingen te zien zoals ze écht zijn. We vergrootten de zaken die tegen gaan zodanig uit, dat we de mooie dingen nauwelijks meer zien.
Het feit dat we beseffen en ondervinden dat onze afhankelijkheid ons totaal verkrampt en belet een "gewoon" leven te leiden speelt ook een enorme rol. Daarbij komt ook dat wij - voor we hier kwamen - er totaal alléén voor stonden, want over "die zaken" praten ligt niet altijd gemakkelijk en is ook niet evident.
Zelfmedelijden is ons ergens verstoppen voor de realiteit en dit lost niets op, integendeel.
En die realiteit is dat niemand, maar dan ook niemand ons gevraagd heeft om zo te reageren… Deze keuze maakten we zelf.
De wrok
Bitterheid en onvrede over de gang van zaken in ons leven zijn de oorzaken van deze negatieve gevoelens. We vragen ons af :
"Waarom altijd met mij"
We lossen niets op door te stellen dat WIJ de meeste problemen hebben en dat het gras aan de overkant altijd groener is.
Het leven wordt nu eenmaal deels bepaald door onvoorziene omstandigheden, en dit is inderdaad niet altijd even prettig.
We moeten echter goed begrijpen dat gebeurtenissen uit het verleden of het heden enkel een aanleiding ( kunnen ) zijn tot ons huidig gedrag.
Onderliggende factoren kunnen meebepalend zijn maar zijn nooit de oorzaken.
Voor die afhankelijkheid zijn we ZELF verantwoordelijk.
Het overkwam ons niet, wij hebben er voor gekozen. En dat weten we, reeds lang, maar dit toegeven is pijnlijk.
Iedereen heeft zo zijn trots en op zich is dat goed. Maar trots mag geen synoniem van zelfverloochening worden.
Akkoord, het is niet altijd gemakkelijk om opgewekt door het leven te gaan.
We zijn niet geboren om gedisciplineerd rond te lopen, maar beseffen we wel dat iedereen zijn problemen heeft ?
Wrokkig door het leven gaan is voor onszelf toch ook niet aangenaam ?
Het belet ons niet alleen om open te staan voor een ander maar ook voor onszelf.
De kritiek
We vinden het bijna vanzelfsprekend om kritiek te hebben, maar hoe staan we tegenover kritiek krijgen ?
Is de reden dat we zo gevoelig, zo lichtgeraakt zijn, niet bij onszelf te vinden ?
Onze eigen manier van omgaan met een situatie of in een relatie is juist van grote invloed op onze gevoelens en gedrag.
Het hangt mede af van onze eigen interpretatie of iets of iemand verkeerd overkomt, ons gespannen, angstig, somber of kwaad maakt.
Al deze gevoelens worden niet zomaar van buitenaf veroorzaakt, maar eigenlijk van binnenuit door onszelf opgeroepen !
Het is goed onze mening te hebben en dit te vertolken, maar hoeft dit iemand te kwetsen ?
En zijn wij nu echt zélf zo fantastisch ?
Hoeveel hebben we een ander en ook onszelf niet reeds bedrogen ?
Iemand naar de mond praten is gemakkelijk, maar waar halen we het recht, om onze eigen verantwoordelijkheid steeds te blijven ontlopen ?
Kenmerkend voor ons is dat we heel impulsief , soms zelfs wat naïef reageren.
Soms krijgen we terecht kritiek, en dat weten we diep van binnen heel goed.
We zoeken echter maar al te gauw en al te vaak een alibi om onszelf goed te praten, de gemakkelijkste weg dus.
Als we onszelf eens aanpakken, zelfkritiek dus, hoeft een ander dit toch niet te weten ?
Dus waarom niet ? Veel inspanning vergt dit niet, wel wat realiteitszin en dit is nieuw voor ons.
De oneerlijkheid
Aanvankelijk was onze afhankelijkheid géén probleem, maar eigenlijk de oplossing voor het opvullen van tekorten en leemtes die wij hadden.
De spanning en onvrede waarmee we te kampen hadden, losten we verkeerd op.
Door anderen de "schuld" te geven van onze negatieve gevoelens, versterken we juist deze gevoelens.
Dit is niet alleen onredelijk maar ook niet eerlijk.
Eerlijk zijn is een woord dat ondubbelzinnig voor ons vele ladingen dekt.
We dachten dat we met de alcohol het leven beter aankonden. We beseffen nu dat niets minder waar is. We creëerden nog een probleem bij: onze afhankelijkheid.
We deden dan ook alles om deze toestand krampachtig te behouden.
We zijn meesters in uitvluchten, leugens en schone schijn.
Als we echt er voor willen gaan, zullen we deze gewoonte moeten laten varen.
Is het eerlijk dat we ons probleem ontkennen, dat we het minimaliseren ?
Of steeds met een uitvoerige verklaring toch maar proberen ons gedrag logisch te maken ? Of de oorzaak verleggen is toch niet redelijk ?
Werden deze leugens geen gewoonte ?
We hebben niet alleen anderen teleurgesteld, maar ook en vooral onszelf !!!
We willen wat meer "ruggengraat" krijgen.
Daarom is eerlijkheid veel lichter om te dragen.
We kunnen pas écht tevreden worden over onszelf, als we EERLIJK zijn, tegenover onszelf én onze omgeving.
En dit is geen ijdelheid, daar mag je gerust fier over zijn !
Daarom stellen we ons nogmaals de vraag: doen we dit echt voor onszelf
(en dit is nu een gezonde vorm van egoïsme) of willen we iemand tevreden stellen ?
De angst
Angst is veelal de aanleiding tot ons huidig gedrag.
Dikwijls zijn we bang om afgewezen te worden. Vandaar dat we dan ook op onze tenen lopen, bang om fouten te maken, bang om verkeerd over te komen of om een verkeerde indruk achter te laten. Bang wat anderen van ons zouden kunnen denken. Maar zijn dit redelijke gevoelens ?
Anderzijds hebben we allemaal ook de angst om te veranderen.
Wat kunnen we verwachten ? Waaraan zijn we begonnen ?
We zijn onzeker en vol vragen.
Iedereen heeft dat dubbel gevoel: je komt naar hier met veel hoop dat je DE oplossing zal vinden.
En wat blijkt: "je moet het ZELF doen"…
Je zou voor minder vertwijfeld, onrustig, ja zelfs soms wat ontgoocheld zijn.
Maar niemand vraagt je om perfect te zijn. Je mag fouten maken.
Niemand zal beweren dat dit gemakkelijk is.
Maar je beperktheden aanvaarden, wat relativeren, brengt een zekere berusting. En gemoedsrust is toch wat wij zoeken ?
Hier vind je steun in de getuigenissen en ervaringen van mensen die je als je vrienden mag beschouwen. Zij weten uit ondervinding wat er achter deze woorden steekt. Waar kan je over die gevoelens op déze manier praten ?
Ons denkpatroon doorprikken is veelal de aanzet om ook onze angsten wat draaglijker te maken.
Ons zelfvertrouwen zal langzaam terugkomen en dit is een zalige gewaarwording.
Minderwaardigheidsgevoel en depressiviteit
Misschien komt dit wat verrassend over, maar minderwaardigheidsgevoel is een fenomeen dat we ZELF versterken en voeden.
Dit gevoel wordt van binnenuit door onszelf opgeroepen.
We zijn toch niet minder waard, omdat we bepaalde problemen hebben ?
Integendeel, iemand die doorspartelt wat wij doormaken, komt gelouterd door het leven. Dit is een unieke ervaring en zeker géén reden om ons "minder" te voelen.
Wat wel vaststaat, is dat het langdurig gebruik en afhankelijkheid van " de alcohol " ons zodanig in de greep krijgen, dat we de zin van het leven soms niet meer inzien.
Niet "vrij" zijn, maar "afhankelijk" zijn is toch niet aangenaam ?
Een relatie waar iemand zichzelf niet kan zijn of ontplooien loopt immers ook op de klippen…
Deze levenswijze verdooft onze gevoelens. We hebben misschien minder verdriet, maar ook minder plezier. We geraken emotioneel wat vereenzaamd. Deze innerlijke leegte maakt dat
we "denken" dat het leven geen doel of betekenis meer kan hebben en dat
er eigenlijk toch niemand om ons geeft.
Onze levenswijze is echter een voedingsbodem voor dit denkpatroon..
Deze negatieve gevoelens en verwarring wakkeren we zelf aan.
Dit dienen we echt te benadrukken :afhankelijkheid leidt naar sombere, donkere, depressieve gevoelens EN NIET OMGEKEERD !!!
Nog een bemerking :
Voel je niet gekwetst of persoonlijk geraakt door dit zelfonderzoek. Dit is absoluut niet nodig maar begrijpelijk. We respecteren jou en je gevoelens en maken dit allemaal door.
Denk vooral niet te vlug : "Dit is voor mij een te zware opdracht "
Het is de bedoeling dat wij ons hier op ons "gemak" voelen. Dat je zegt wat je voelt en HOE het voelt.
Het is niet de bedoeling elkaar te betuttelen maar anderzijds zou het verkeerd zijn, de zaken mooier voor te stellen dan ze zijn.
SUCCES !!!