Holebi - AA groep - van een verslaving raak je nooit af !!

 

Op een avond word ik uitgenodigd door de eerste " Holebi -AA groep " . Ik kom binnen als de leden hun verhaal doen over de voorbije week.

Zijn ze clean gebleven? Hebben ze het volgehouden? Vertellen lucht op en is deel van de therapie. Ik luister in stilte naar hun anonieme verhalen want ik ben gevraagd niets op te schrijven.

Ik hoor eerlijkheid, twijfel en ook iets over moe zijn en  burn out. Is het toch niet zo gemakkelijk, dat nuchter blijven?

Sedert enige tijd is er een AA-groep actief binnen Casa Rosa.Waarom vormen de holebi’s een aparte groep. Zijn er ook lesbiennes?

De holebi’s zijn met hun specifiek verhaal niet altijd welkom in een gewone AA-groep. In het verleden werden er zelfs twee weggepest. Dat klopt niet met de officiële lijn van de AA-werking die niet kijkt naar geloof, afkomst of seksuele voorkeur. Maar niet ieder houdt zich aan die afspraken.

In 1997 hebben een paar mensen dan beslist om een aparte groep te vormen. Er zijn nu drie groepen actief (Antwerpen, Denderleeuw, Gent).

De groepen zijn gemengd en er zijn ook lesbiennes aanwezig en welkom. Iedereen zal wel weten dat AA staat voor Anonieme Alcoholisten maar verder is er aan de naam niets mysterieus. ‘De eerste’ verwijst naar het eerste glas en naar de eerste AA-holebi-groep.

Hoe werkt AA en waarom komen alleen ‘probleemdrinkers’ samen. Het is alsof je bij de duivel te biecht gaat?

We weten wat het is te drinken als je eigenlijk niet wil drinken en we weten wat wij meegemaakt hebben. In het delen van onze situatie herkennen we mekaar en geven we mekaar steun. Alleen geraakt een drinker nooit af van zijn verslaving. De emotionele steun hebben we nodig en als je wil zelfs een beetje sociale con­trole. Daarom die wekelijkse bijeenkomst. Stoppen kan iedereen, maar blijven stoppen…

Als ik een drankprobleem zou hebben zou ik me allerminst tot AA aangetrokken voelen. Ik heb even de site bezocht en val van de ene verbazing in de andere: god wordt aanroepen en er wordt gebeden en de 12 stappen lijken me uit ver vervlogen tijden. Het lijkt wel een sekte? Moet dit om succes te halen?

Je moet hiervoor teruggaan naar het ontstaan van de AA-groepen. AA werd door Bob en Bill opgericht in de VS in de jaren dertig van de vorige eeuw, zij werden samen gebracht door een priester. Er ligt dus een religieuze grondslag aan de basis maar ‘god’ mag iedereen invullen zoals hij zelf wil. We zijn daarin tolerant en er zijn zelfs atheïsten in de groepen. En Europa is Amerika niet.

Is de drankproblematiek groter bij holebi’s dan bij hetero’s? Er is daar ooit een onderzoek naar gebeurd, geloof ik. Het verdoken alcoholisme is zeer groot en inderdaad groter bij holebi’s maar we hebben daarover geen cijfers. Wellicht wordt er meer gedronken omwille van de specifieke holebi problematiek. Men wil het probleem verdoezelen of vluchten in… en aangezien de sociale situatie van de holebi's.

Welke stadia ondergaat een drinker voor hij/zij bij AA terecht komt. Moet het compleet uitzichtloos zijn vooraleer iemand geholpen kan worden.

Als je in de goot ligt, als de situatie compleet uitzichtloos is, als je niet meer functioneert, als je jouw werk verliest, als je een autoaccident hebt, als je niet in de ‘bak’ wil, dan is het genoeg en dan kan je geholpen worden maar je kan niemand helpen die het zelf niet wil.

Omdat de eerste stap de moeilijkste is, moet de drinker volledig aan de grond zitten en dan niet meer weten waar kruipen. Dan beseft hij: ik moet hier uit!

Is jullie groep een succes, in die zin dat je nu van de drank afblijft, of is het eerder het verlangen onder controle te houden. Welke slaagkansen heb je? Er zijn allerlei soorten drinkers: weekenddrinkers, ochtenddrinkers, avonddrinkers, thuisdrinkers, geheimdrinkers, continudrinkers.

Alcoholisten kunnen het drinken niet laten, ze drinken zich dood, letterlijk: en dat kan aan de pancreas liggen, of in een autoaccident, of door vlucht in een zelfdoding.

Gezelligheidsdrinkers? Vergeet het maar.

Alcoholist is men levenslang, daarom moet er permanente controle zijn. Zelfcontrole zeker, maar met de steun van de groep gaat dit beter. Wie denkt dat hij het alleen kan, pakt ernaast. Langs medische weg geraakt één per duizend van zijn verslaving af. Bij de AA is dat 10 keer meer of twee per honderd. En dat betekent dan alleen nog maar nuchter blijven tot aan de dood en met controle.

Er is geen tussenweg. Van een verslaving geraak je nooit af! Hoe verhoudt alcoholisme zich tot andere verslavingen als roken, drugs, seks. Is het iets anders of is dat allemaal tot de zelfde ‘zucht’ te herleiden.

Het is hetzelfde.

We zijn nu eenmaal gevoelig voor verslavingen, we zijn verslavingstypen. Je ziet ook dat mensen van de ene in de andere verslaving vallen: drinken, medicatie, eten, roken, chocolade, gokken, internet, seks. Ze veranderen gewoon van toog en het wordt even moeilijk om te stoppen.

Is het een familiegewoonte?

Het is meer dan dat, het is erfelijk, het zit in de genen. Iedereen is een beetje verslaafd maar bij ons domineert de drang naar het genotsmiddel werkelijk alles. Als we aan iets beginnen, willen we meer, we zoeken daarin afleiding. Alles wordt vlug ‘te’ en alles met ‘te’ is gevaarlijk, behalve tevreden.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom mensen te veel drinken. Ik drink ook alcohol maar altijd in gezelschap, als anderen het ook doen. Zijn alcoholisten drinkers die altijd drinken, ook als ze alleen zijn? Een sociaal drinker kan leven zonder alcohol. Een alcoholist kan dat niet. Dat is juist het grote verschil.

Als ik te veel drink ben ik ziek, dan drink ik toch minder. Of is het niet zo eenvoudig? Wij zijn nooit ziek, maar ook nooit happy. Het mag naar azijn smaken maar we hebben de alcohol nodig om te functioneren.

Het wordt tijd om even dieper in te gaan op het waarom? Volgens medici is het een voortschrijdende ziekte, die niet kan genezen worden maar ik vind dat een te gemakkelijke uitleg. Wat zijn de onderliggende problemen? Waarom drinkt iemand?

Alcoholisme een ziekte noemen is ze ook gedeeltelijk aanvaardbaar maken. Het is geen schande om ziek te zijn. Medici bekijken dat vanuit hun wereld en benoemen dat als een ziekte in de hoop ze te genezen, maar de resultaten blijven uit. Nog even over de oorzaak van het drinken want de aanleiding is nog niet de oorzaak, kortom waarom drinken mensen, waarom zijn ze verslaafd aan sigaretten, alcohol, drugs. Is er een genetische oorzaak?

Er is zeker een erfelijk facet, of een genetische aanleg als je wil, maar dat verklaart niet alles. De aanleg moet opgeroepen worden of geactiveerd en dat gebeurt door iets van buitenaf. Dat kan een ongeval zijn of een sterfgeval, een ziekte, een scheiding, moeilijkheden op het werk, een onbevredigende relatie, het gevoel iets niet aan te kunnen.

Er is dus ook een psychologisch facet? Men zoekt troost, afhankelijkheid, men kan het alleen zijn niet aan? Ongetwijfeld. Een zwakkere, meer introverte persoon zal sneller naar alcohol grijpen. Op een moment breekt de draagkracht en laat hij/zij zich gaan. En in plaats van naar sterke groepen te zoeken die hem omhoogtillen en positief beïnvloeden, haakt hij af en zoekt heil bij de zwakke sociale groep van de drinkers.

Dan is hij niet meer alleen, dan drinkt hij samen met anderen én omdat zij ook drinken. Dat doet me sterk denken aan het boek van Connie Palmen, ‘De Vriendschap’ waarin ze alcohol haar beste vriend noemt, die er altijd is voor haar en haar nooit verlaat.

Alcohol geeft verdoving en is een troost in de eenzaamheid. Alcohol is zeker de eeuwige vriend.

Is er niet ook een metafysisch probleem. Men kan te weinig de relativiteit van het leven inzien. Het is uitzichtloos, nutteloos, met de dood tot gevolg. In die zin zou er zelfs enig verwantschap kunnen zijn met de ‘zelfdoder’ die geen perspectief meer heeft, geen zin ziet in het leven.

We zijn een praktische groep en zo diep gaan we daarop niet op in, maar alcohol vult zeker een leegte en verzacht de pijn van het zijn. Het is misschien wel een zoeken naar zingeving, maar dan via een negatieve weg. Een positieve uitweg kunnen we maar vinden als we eerst ons probleem erkennen, aanvaarden en er mee leren leven.

Daarvoor komen we bij AA samen. Maar het is zeker een goede suggestie om naar zingeving te zoeken om de leegte te vullen die ontstaat als je alcohol laat.

Ik lees vandaag in de krant (donderdag 8 juni) dat mannen die niet goed sporten, drinken. Zij zouden zich daarmee willen bewijzen. Dat klinkt nieuw.

Zijn alcoholisten zich bewust van de sociale drama’s die ze aanrichten. Vooreerst keert zich dat tegen henzelf. Minder en minder mensen willen met hen omgaan. 

Ook de partners als ze het al kunnen uithouden, delen in de miserie die ermee gepaard gaat: verlies van sociale contacten, verlies van status, verlies van geld. Helpt het een schuldgevoel aan te praten of is dat totaal onmogelijk?  Een drinker leeft in een cocon en ziet de problemen rond zich niet.

En een schuldgevoel aanpraten helpt al helemaal niet. Drinkers beseffen niet eens dat ze oorzaak zijn van problemen en dat ze alleen zijn.

Het zijn levende doden. De sociale drama’s die daardoor ontstaan, kent iedereen.

Is er een happy end?

Stop met de hulp van AA of drink je dood. Is dat happy genoeg?

 

Toon Schoutteet