11de  S T A P

DEZE AA GROEP HEEFT EEN BLIJVEND NUT

Door ervaringen uit te wisselen, verkregen we terug voeling met onszelf en onze omgeving. Het was een openbaring onszelf eens kritisch te benaderen en de waarheid onder ogen te zien en  niet meer te verdoezelen. Het gaf ons de kans onszelf en onze omgeving te herwaarderen.

De uitdaging en het resultaat waren zelfrespect, gemoedsrust en zelfvertrouwen.

We staan terug met onze voeten op de grond ; niet weg van de wereld maar er middenin. Ons isolement en taboe werden doorbroken.

Voor een groot deel zijn we dus zélf verantwoordelijk voor hoe we ons voelen.

Gebeurtenissen of omstandigheden mogen we niet als de oorzaken van onze gemoedsstemming aanzien. Hoogstens kan dit een aanleiding zijn. Bepalend was wel de manier hoe we er mee omgingen en wat we er van dachten.

Eens we dit begrepen en inzagen, werd een belangrijke stap gezet. Maar dit was slechts een begin en de aanzet tot onze ommekeer.

Ons afhankelijkheidsprobleem zat dus véél dieper of we aanvankelijk dachten of wilden toegeven.

Zoals je denkt, zo voel je, je. Denken is praten met jezelf. "Realistisch denken" is geen ontkenning van de werkelijkheid.

Wel dat we de feiten leren zien zoals ze zijn.

We ontdekten factoren die een belangrijke rol speelden in het ontstaan van onze gedachtegang en hoe we deze vicieuze cirkel onbewust in stand hielden.

We ondervinden dat het echter niet altijd even gemakkelijk is om de werkelijkheid te aanvaarden. De neiging om er van weg te vluchten was zeker geen oplossing en dit maakten we hier bespreekbaar.

In wederzijds vertrouwen stimuleerden we elkaar. Deze emotionele energie werkte opbeurend. We ondervonden ook steun omdat we onze problemen nu niet meer alleen hoefden te dragen.

De waarheid kan hier soms HARD overkomen maar besef, het is steeds met een goed HART gezegd.

Opbouwende kritiek kan verrassend verhelderend zijn, maar vaak ook erg confronterend. Veranderen van denk- en gedragspatronen is niet eenvoudig.

We kunnen weliswaar niet leven in plaats van elkaar, maar kunnen elkaar wel helpen zichzelf te leren helpen.

Dit is nu pas ZELFHULP.

Wanneer het ons goed gaat, lukt het vrij aardig. Algauw – en dit is begrijpelijk - duikt wat zelfgenoegzaamheid op.

"We kunnen het nu wel alleen aan".

De behoefte en de nood om verder naar deze groep te komen verdwijnen wat op de achtergrond. Euforie en zelfingenomenheid zwakken de werkelijkheid wat af.

Maar helaas, de dingen in ons leven lopen niet altijd zoals we zelf willen. Onvoorziene omstandigheden bepalen de loop van ons leven.

Daardoor reageren we soms op onszelf en elkaar zonder te beseffen, dat het met onze eigen gedachten en gevoelens te maken geeft !

We ontkennen en minimaliseren maar al te vlug deze signalen.

Wanneer het ons uitkomt, houden we ons en een ander maar al te graag een verklaring voor om ons gedrag goed te praten of om het probleem elders te leggen.

Als het in ons leven terug "goed" gaat, vergeten me maar al te vlug wat de aanleiding was : de onderliggende problemen waarop we verkeerd reageerden.

Dit geldt ook voor de rol die de groep in ons herstel heeft gespeeld.

Wanneer er geen moeilijkheden zijn, lossen we gauw de teugels en dit is een begrijpelijke, normale reactie. Dit is menselijk en overkomt iedereen, of je dit nu graag hoort of niet.

Maar het is ook een gevaarlijke voedingsbodem voornegatieve gevoelens.

Een niet denkbeeldig gevaar dat om hoek loert. Onbewust lossen we de rol…verliezen we terug onszelf en wat is het gevolg ? Voorkomen is dus beter dan genezen.

Denk vooral niet dat het ver van uw bed is. De oplossing van ons probleem mogen we niet zien als uitsluitend ONS werk. Wij deden het weliswaar zélf, maar het inzicht kregen we HIER in de groep.

Hier vonden me veel meer dan alleen maar een klankbord. De neiging om dit te vergeten duikt bij iedereen eens op . Het is echter geen overbodige luxe om anderen met je morele hulp en raad bij te staan, ook voor jezelf !

Daarom is volhouden zo belangrijk en alert blijven de boodschap. 

Oefening baart kunst.

Dit geldt vooral als we iets aan onszelf BLIJVEND willen veranderen.

De keuze is dus aan ons en dit is ook de reden waarom het goed is hier te zijn.