Emotionele Genezing

 

Mijn naam is Andy en ik ben een alcoholist. 

Ik vond het niet meer noodzakelijk om nog te drinken nadat ik de straat afwandelde naar een Anonieme Alcoholistenvergadering op 14 november 1974. Ik vertel je dit omdat ik niet naar een behandelingscentrum ging en omdat ik onafgebroken nuchter ben gebleven vanaf de eerste dag.

Het is mij opgevallen sinds ik bij de AA ben, hoeveel mensen hun herval en schuivers met elkaar delen in hun strijd om nuchterheid te bereiken. Ik heb veel geluk gehad en ik weet dat.

Ik wens dat nieuwkomers zich zouden realiseren dat ook zij nuchter kunnen blijven vanaf de start.

Toen ik toekwam had ik mijn leven opgegeven. Indien ik mij niet had vereenzelvigd met de AA ers met een lange termijn van nuchterheid, dan denk ik dat ik niet geslaagd zou zijn.

Ik had het nodig te horen hoe zij met succes nuchter konden blijven, zodat ik hun voorbeeld kon volgen. Dat was hoopgevend.

 Ik ben geboren in een klein stadje, de jongste van de familie en enige zoon, ik had vier oudere zusters. Mijn  44 jaar oude vader was een actieve alcoholist.

Mijn 40- jarige moeder dronk niet.

Mijn vader was een succesrijke zakenman ,maar zijn drinken was een hinderpaal. Mijn moeder moest gaan werken en had twee parttime jobs om het gezin te helpen de eindjes aan elkaar te knopen.

Van mijn eerste herinneringen weet ik wat alcoholisme is. Ik haatte mijn vader en zwoer dat ik nooit zou worden zoals hij. Ik wenste hem evenveel ellende toe als dat hij mij ellendig maakte. Ik was de enige ‘erfgenaam’ van de familienaam, en ik wist dat ik als volwassene betere zaken zou doen dan hij, ook in verband met de familie.

  Ik denk dat ik een extreem depressief kind was. Waarheen ik ook ging ik voelde dat ik er niet bij paste. Ik voelde mij een buitenstaander, zelfs in de familie. Ik was alleen en eenzaam. Toen ik twaalf jaar was werd ik door een oude vriend van mijn vader seksueel aangerand.

Ik voelde me nochtans niet misbruikt. Ik werd aangetrokken door mannen.

Thans weet ik  dat dit voorval een grof misdrijf is en dat ik het slachtoffer was van de lusten van een man. Maar zelfs indien ik me dit destijds gerealiseerd had, er was niemand om het aan te vertellen.

De drankzucht van mijn vader werd geleidelijk erger. Hij werd werkonbekwaam en de gemeenschap waarin wij leefden werd te eng. We pakten onze koffers en verhuisden naar een grotere stad honderd Km. verder waar twee van mijn zusters woonden. Vader bleef nuchter en kreeg een nieuwe job. Wij hoopten allemaal dat dit het antwoord was, maar binnen de twee jaar was hij terug aan de fles. Mijn moeder begon terug in twee jobs te werken.

Vader werd kritiek ziek en had leverkanker. Zijn laatste levensavond stonden moeder en ik aan zijn bed in het ziekenhuis. Zijn ademhaling was oppervlakkig, en zijn voet werd blauw. Moeder belde de verpleegster, maar zij kwam niet. Zij stuurde mij weg om haar te halen. Ik wandelde traag door de gang naar beneden, mijn tijd nemend in de hoop dat vader zou sterven. Ik wilde niet meer dat die man onze levens ruïneerde. Bij mijn terugkomst was hij overleden.

Nog steeds kan ik het geluid horen van het zwiepen van de schort van de ‘nonnen’.

Mijn gebeden waren verhoord en de alcoholist vertrokken. Ons familieleven werd kalmer en meer voorspelbaar met het comfort van de voordelen van de Sociale Zekerheid. Eindelijk hadden we een vast inkomen en dan begon ik te drinken. Ik was begonnen de familie traditie voort te zetten.

 Op veertienjarige leeftijd werd ik voor de eerste keer dronken. Een vriend en ik stalen 1/5 Scotch van zijn vader. We mengden het met Cola om de vieze smaak weg te werken. Ik herinner me dat ik zeer bezorgd was om mijn deel van het mengsel zeker te krijgen.

Zelfs toen al wist ik dat ik altijd meer wilde. Ik herinner mij levendig dat ik een wonderlijke transformatie onderging.

Plotseling voelde ik mij goed in mijn vel. Ik kon dansen en iedereen in de ogen kijken!  Het was alsof ik uiteindelijk deel uit maakte  van het  menselijk ras.

Ik genoot van het buitensporige nieuwe gevoel van " het gelijkwaardig zijn " , gemakkelijk in de omgang, en een handig persoon. Schaamte kende ik niet meer. Gevoelens van zelfmedelijden, eenzaamheid en angst waren verdwenen. Dit alles vergezelde mijn eerste drinken.

 De volgende morgen werd ik zo ziek als een hond wakker. Ik had van mijn bed een puinhoop gemaakt herinnerde mijn niet wat ik de vorige nacht had gedaan en  voelde mij volledig kapot. Maar ik begon mij te herinneren welke goede tijd ik bij het drinken had gehad. Ik herinnerde mij welke wonderlijke kerel ik was geworden. Ik wilde zo spoedig mogelijk terug drinken.

Ik had een beste nieuwe vriend gevonden. De alcohol had mij van al mijn vreselijke gevoelens, bevrijd.

  Ik had weinig vrienden en was een doorsnee student. Ik dronk ieder weekend en ook op andere tijdstippen, telkens de gelegenheid zich voordeed.

Mijn eerste afspraak in de hogeschool was met een schitterend, geliefd en mooi meisje dat mij uitnodigde voor de dans. Zij  kwam uit een vooraanstaande welgestelde familie, en zij dronk niet.

Zij zei dat ze mij in orde zou brengen. Zij was mijn " ticket " naar status, geluk, en zaligheid. Alles wat ik zou wensen was potentieel in mijn bereik met dat meisje. Het belangrijkste was dat ze gek op me was. Ik gaf  oprecht veel om haar.

Maar ik werd ook door mannen aangetrokken, en heel de hogeschool tijd onderhield ik een dubbel leven.

Ik had zowel een intieme mannelijke vriend als mijn mooie vriendin.

Wegens mijn fundamentele religieuze opleiding leefde ik met een ernstig, doordringend en zeer emotioneel schuldgevoel.

Het was het begin van de jaren ’60, en een homoseksueel was in mijn streek een schande. Ik bad met nadruk en herhaalde voor mijn God dat ik alleen maar door een fase ging. Ik bad om op een dag geen homoseksueel meer te zijn. Mijn drinken werd erger.

Ik werd zoveel geschorst op school dat ik een jaar achter was en ik gradueerde een jaar later dan normaal. Ik trouwde met mijn hogeschool vriendin, het enige meisje waarmee ik ooit een afspraak maakte.

Op een weekend kwam ze thuis en verklaarde dat ‘we’ zwanger waren. De ouders haastten zich om de bruiloft te regelen. Een week voor de plechtigheden kwam ze er achter dat ze alles bijeen niet zwanger was. Het was te laat en zij en ik werden bij overleg gedwongen om de das aan te binden.

Ik had de moed niet om nee te zeggen.

  Wat een leven getrouwd zijn!

Ik haatte de job bij een grote autofabrikant. Ik ging naar het college van mijn uitgebreide schoonfamilie (zij hadden drie generaties van hogeschool gegradueerden in de familie). Zij was een hoofdverpleegster en genoot van haar eigen loopbaan.

We hadden twee mooie kinderen, een meisje en een jongen. We hadden een prachtig huis en mooie auto’s. We namen lange vakanties.

Het zou een sprookjeshuwelijk geweest zijn als mijn alcoholisme en verborgen seksuele ingesteldheid er niet was. Ik dronk zo geweldig veel dat het geduld van mijn vrouw op geraakte. Ik probeerde niet meer te drinken maar kon nooit met succes stoppen, en voor haar was de taak te zwaar om mij er bovenop te helpen. Het ging bergaf. 

De volgende vier jaren waren een non-stop braspartij. Mijn leven was stuurloos geworden.

Gescheiden, hevig drinkend, schuldgevoelens en dwangmatig op zoek naar nachtelijke seksuele ontmoetingen, ontslagen zijn en worden ingehuurd (dank zij de vereniging waartoe ik hoorde) was mijn leven een verdronken en emotionele puinhoop. Ik werd verplicht in behandeling te gaan om mijn job te behouden. Aan de niet geïnformeerde maar goed bedoelende psychologe vertelde ik de waarheid over mijn drinken en mijn seksuele geaardheid. Zij was de mening toegedaan dat wanneer ik aan mijn problemen zou werken ik normaal zou kunnen drinken. Zij vertelde mij dat mijn biseksuele oriëntatie ok. was (in plaats van blij te zijn voelde ik me daar slecht bij). Dan bracht zij mij in contact met haar secretaresse, die juist haar huwelijk beëindigde met een echtscheiding. Binnen de zes weken waren wij getrouwd met de psychologe als getuige. Ik dronk nog meer dan ik ooit gedaan had en ik werd opnieuw ontslagen. Er was iets mis met deze laatste behandeling.

  Op het werk had ik een vriendin die dronk. Op een dag nam zij mij apart en vertelde mij over de AA gemeenschap. Het was toen dat de God van mijn begrip begon in te grijpen in mijn leven. Ik wilde wat zij had.

Ik wilde nuchterheid.

Zij bracht mij naar mijn eerste vergadering en sinds die dag ging ik onafgebroken elke dag naar een andere vergadering gedurende drie jaren. Ik werkte met mijn sponsor, zette de Twaalf Stappen zo goed als ik kon, en wijdde mij aan AA dienstwerk. Mijn leven verbeterde en ik werkte harder en deed overwerk voor mijn job. Ik was terug een fatsoenlijke burger. Het voelde goed om voor de verandering de juiste dingen te doen.

In de AA ging  ik eerst de strijd aan met veel van mijn karakter eigenschappen , maar één bleef behaaglijk verborgen. Mijn seksualiteit mocht niet weggeborgen blijven. Noch was ik tot begrip gekomen van het verschil tussen mijn nieuw ontdekte spiritualiteit tegenover mijn door haat gedreven oude godsdienst. Want de God van mijn begrip gaf mij de grootste zegeningen van nuchterheid. Ik weet niet wat er gebeurd was, maar ik ontwaakte op een gesloten afdeling van een psychiatrische instelling.

 Ik had een totale instorting. Ik was depressief, had het gevoel gefaald te hebben tegenover mijn AA vrienden die me geholpen hadden,  weigerde medicatie omdat mijn AA vrienden mij de raad gaven dat het niet goed voor me was.

(Les: aanvaard enkel het advies van medische professionelen).

Zij gaven mij een reeks elektrische shock behandelingen. Mijn toestand verergerde na iedere behandeling. Ik was dat jaar, grotendeels op de gesloten afdeling.

Ik ontving daar mijn vijfde ster van nuchterheid. Mijn sponsor bracht ze mij. Hij gaf om mij en deed alles wat hij kon, maar begreep niet ten volle in welke emotionele toestand ik mij bevond. Ik had ook de hulp van buiten nodig. Na mijn ontslag in de psychiatrie verhuisde ik naar de algemene afdeling. De dokter deelde mij mede dat, als ik niet slaagde in de buitenwereld, ik  terug zou worden opgenomen om nooit meer het ziekenhuis te verlaten.

De dokter zei me dat als ik weigerde mijn ‘draken’ onder ogen te zien ik voor altijd verloren zou zijn.. Door het begrip van de dokter voor AA, zijn heldere kijk op mijn seksualiteit, zijn vastberadenheid, kon ik mijn seksualiteit onder ogen zien. Deze dokter stelde mij in de gelegenheid  om aan mijn mogelijk dodelijke angsten en problemen te werken en daarbij nuchter te blijven.  Sindsdien werd ik niet meer opgenomen op de psychiatrie van de instelling, en dat is meer dan drieëntwintig jaar geleden.

Het is door al deze angsten die ik noch kon of wilde onder ogen zien dat ik gered ben! Zij weigerden dat ik ze nog langer verborgen hield. Door hen leerde ik te zijn wie ik ben. Ik vond een nieuwe God die van me hield! Ik ben gered.

Toen ik terugkeerde naar het leven bij de AA was ik een veranderd persoon. Ik deed een paar voortrekkers van de harde lijn schrikken. Ik behield mijn nuchterheid, mijn stoel in de vergaderlokalen, en ik ging verder met leren.

Na zeven jaar nuchterheid zegde ik mijn job van twintig jaar op. Ik hervatte de hogeschool waar mijn dochter college liep. Ik behaalde een diploma van psychologische begeleider. Sindsdien werkte ik in dit beroep. God hielp me om een levenspartner te vinden. Hij en ik hebben een monogame vaste relatie van tweeëntwintig jaar. Ik heb een zeer goede relatie met mijn kinderen, hun echtgenoten, en mijn twee mooie kleinkinderen.

Ik ben zeer gezegend door die God die ik aanvaardt . Ik ben actief in mijn plaatselijke AA gemeenschap. Ik ben nu een gerespecteerd mens zowel binnen als buiten de AA gemeenschap.

Ik kan je vertellen dat mijn gangbaar succes er niet is omdat ik al de antwoorden heb en er op sta dat iedereen dit of dat kan doen. Zelfs de duur van de nuchterheid doet er niet toe.

Het komt omdat ik mijn eigen AA dag deel met andere herstellende alcoholisten  en de waarheid spreek, vanuit mijn hart.

Ik steek het niet weg “hoe ik was,wat er gebeurde, en wat ik nu ben”.

Lang geleden leerde ik dat niemand al de antwoorden kent. Ik niet, en jij ook niet.

Nuchterheid is een proces, en emotionele genezing is ook een proces. De waarheid zeggen is essentieel, tenminste voor mij, als ik ‘gelukkig, vrolijk en vrij wil zijn.

 

Andy, - AA -2006