BEN IK ALCOHOLIST?

Alles in een AA  groep is erop gericht het positieve in de mens te ontwikkelen. 

We beginnen met : " Ik heb een drankprobleem dat me vroeger in zijn macht had. "  

We aanvaarden dat beeld en onze wens daar wat aan te doen. We krijgen de zaak onder controle en wij maken uit of we drank pakken of niet.   

" Ik ben wat ik ben " laat zien dat we ons leven kunnen controleren, we leren dat de problemen ons zo erg verzieken als wij zelf toestaan, de dingen die ons storen kunnen we controleren.

We hebben de controle over onze acties en reacties, dat is belangrijk.

Een sleutel in ons programma is de slogan " Het verleden is voorbij " vooral dat is een belangrijk gezichtspunt, we hebben veel vernederingen doorstaan en ongelukkig genoeg hebben familie en maatschappij de neiging ons daaraan te herinneren.

Ons Herstel berust voornamelijk op het confronteren van ons zelf met ons binnenste.

Groei begint van daaruit, dat is de gedaanteverandering, we zijn herboren, wij zijn uit onze schelp gekropen, we ontdekken dat we ons prima kunnen amuseren en wij zijn in staat tot zoveel meer. We weten dat elke positieve gedachte die te maken heeft met alcohol in onszelf een totale dwaasheid is.   Wij en alcohol passen niet bij elkaar.

  De vragen " Ben ik alcoholist " of " Heb ik echt een drankprobleem " komen bij normale drinkers nooit op, aan zoiets zullen ze nooit denken, zelfs niet als ze dronken worden op een speciale aangelegenheid. 

Alcoholisten daartegen weten heel diep in zichzelf dat er iets mis is, maar omdat verdringing altijd nauw met deze ziekte verbonden is, realiseren ze zich niet dat de alcohol aan de wieg staat van alle problemen die ze in hun leven hebben.

Alcoholisme is een dubbele valstrik, je kan er niet mee leven, maar zonder gaat het ook niet.
Wat moet men doen, dat is het dilemma.  Wat je ook doet, de angst wordt groter, en die angst is vreselijk. Het grootste verschil tussen iemand met drankproblemen en de echte alcoholist is naar mijn mening de aanwezigheid van die drang, en dat betekent weer ongecontroleerd, onlogisch, onredelijk drankmisbruik, zelfs als zijn of haar leven erdoor vernietigd wordt, niet ophouden met drinken.

Veel alcoholisten die we kennen hebben reeds geprobeerd te stoppen met drinken, te vergeefs, telkens mislukte dit, er is maar één oplossing, blijven ophouden, ik als alcoholist die al jaren niet meer gedronken heb, realiseer me dat ik al honderd keren met drinken ben opgehouden. Mijn probleem, na van veel, naar te veel drinken te zijn over gestapt, was dat ik niet definitief kon stoppen, dat is dat dwangachtige, dat je niet voor altijd kunt ophouden.

Je blijft die drug gebruiken terwijl je, je leven aan het vernietigen bent. Je kunt niet dronken worden zonder mensen pijn te doen, Ik weet zeker dat ik mijn familie pijn heb gedaan, ik weet zeker dat ik iedereen in mijn omgeving pijn heb gedaan, geef het maar toe, alcohol maakt somber, alle negatieve gedachten die je hebt worden erdoor versterkt, je begint je dingen in het hoofd te halen die helemaal niet bestaan, je hebt het gevoel dat je niet zonder kunt.

Als dat gevoel verandert in een fysieke noodzaak, dan moet je ophouden. Tot hier en niet verder !! Je kunt er niemand de schuld van geven, kijk eens naar jezelf. Niemand die je dit aandoet, niemand dwingt je te drinken en als je met drinken op wilt houden, neem dan de teugels van je eigen leven weer in de handen, denk niet meer aan je gezelschap, doe het voor jezelf. Zeg hardop " Ik ben een alcoholist " …..kijk het hoge woord is eruit, die gevreesde woorden zijn nu gezegd, als je het zegt, dan zakt de spanning, als je om hulp roept, dan geef je toe dat je hulp nodig hebt.

Alcoholisme is een ziekte, en niet het gevolg van een zwak karakter, je hoeft je nergens voor te schamen, het heeft helemaal niets te maken met wilskracht, als ik diabetes zou hebben, zouden de mensen dan ook zeggen dat ik mijn wilskracht maar moest gebruiken om ervan af te komen ?

 Neen, dat zouden ze niet.