Bazen in AA?
We kennen ze allemaal, die leden, kaderleden of zwarte gordels in AA.
Ze hebben verschillende pupillen, zijn aanwezig op alle vergaderingen, laten zich het meest gelden in de diensten, draaien al jaren mee door van de ene dienst naar andere te wippen, zijn al jaren droog…
Van de luchtkastelen uit de drinker periode blijft niets meer over, ze staan stevig aan het roer.Hun roer!
De 12 stappen werden in de beginperiode beleefd, en zo kregen ze een nieuw hoopvol leven.
Ze mochten en mogen nog terecht fier zijn op hun nuchterheid. Het vertrouwen van partner en kinderen kregen ze terug, ook van de vrienden in de groep kregen ze het vertrouwen om te kunnen “dienen” zoals chairman, verslaggever, PW- of COI afgevaardigde om later te gaan “dienen” in de diensten van AA Vlaanderen.
En dan ging het fout. Hoe het dan fout ging weet ik niet heel juist omdat het waarschijnlijk ook individueel zal schelen, maar het liep wel fout! Nieuwkomers deden beroep op hun ervaring en in plaats van hun ervaring te delen uit nederigheid, gaven ze raad of ze zegden uit hoogmoed hoe het moet.
Hun kracht, die ze uiteindelijk niet uit zichzelf putten want ze werden toch maar alcoholist, maar van God een “ Hogere Macht “ kregen, wordt misbruikt om hun doelstellingen te halen en niet die, beschreven in de 12° stap.
Daarom is het ook zo belangrijk om de Stappen en Tradities en waarom ook niet de Concepten te bespreken in de groep, om ze dan te kunnen toepassen in het dagelijks leven. Ik weet dat mijn leven stuurloos wordt als ik niet constant en bewust bezig ben met de 12 stappen en toe te passen in mijn dagelijks leven, ook de 10de en de oh toch zo belangrijk 11de stap, vaak maar heel eventjes overwogen, maar niet toegepast.
Dan verandert dienstbaarheid in het belang van AA en zijn leden in prestigedrang, erkenningszucht, leiderschap, enz… allemaal eigenschappen van de nog dolende alcoholist, reden waarom ik in het begin van mijn betoog het heb over kaderleden die al jaren droog zijn.
Wat is er nog over van de mens die jaren geleden nederig hulp moest gaan zoeken bij lotgenoten en zijn kleinheid moest toegeven?
Ik heb hier jarenlang mee kunnen leven en dulden maar nu is voor mij de maat vol. Ik kan niet meer met lede ogen toezien hoe sommige AA’ers bazen zijn in de groepen of diensten, waardoor andere leden zich niet meer durven te engageren, noch in de diensten noch in de groep. Op den duur blijven ze dan vanzelf weg of worden gevraagd de groep te verlaten.
Dit is onze verantwoordelijkheid.
Ik vraag me ook af of zij dan alleen AA’er zijn tijdens de vergaderingen, diensten, bezinningsweekends. Niet meer drinken en ‘HET’ in het leven hebben gemaakt terwijl ze echte boemannen zijn in huis, hun partners en naasten constant uitkafferen of helemaal niet meer met mekaar communiceren. Ik weet zelfs partners die slachtoffer zijn van huiselijk geweld, intimidatie, manipulatie…
Ik moet te veel toezien dat anderen hiervan het slachtoffer worden en dat ik dit niet onverschillig aan mij voorbij kan laten gaan. Ik kan hier gewoon niet mee leven. Dit is AA niet.
Ik herinner mij nog eens iemand die, kwaad, bijna op de tafel ging staan in mijn eerste jaren om mij mijn huid vol te schelden en te tieren dat ik maar eens van mijn voetstuk moest afkomen. Het hek was pas helemaal van de dam toen ik die persoon erop wees waar hij momenteel stond. (bijna boven op de tafel)
Allemaal goed en wel, dit was de kritiek, waar ik mee zit. Maar wat kunnen we eraan doen?
Ik heb bemerkt dat ik in het begin raad kreeg van sommige mensen die in hun eigen leven niet toepassen wat ze verkondigen.
Ik heb veel meer geleerd van hen, die stillere vrienden die eerlijk, uit het diepst van hun hart hun ervaring, kracht en hoop, maar ook hun angsten, zwakheden en falen met ons deelden rond de tafel.
Ik heb geleerd dat die kaderleden, zwarte gordels van AA, die menen het voor het zeggen te hebben heel wat lege vaten zijn die heel veel lawaai maken, zowel binnen AA als in het gezin of nabije kring.
Vraag maar eens aan partners die het slachtoffer zijn van intimidatie, betweterigheid, manipulatie of affectieve verwaarlozing, enz… ten gevolge van het ego’s, egoïstisch en egocentrisch gedrag van de partner. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.
De helft van de vergadering zijn zij aan het woord en ze zijn ook niet te beroerd om andere leden letterlijk weg te jagen indien deze zich niet naar hun normen gedragen en thuis zaaien ze ware terreur. De beteuterde blijft dan achter met het idee: ja, hij (of zij) drinkt toch niet meer. In mijn ogen een zeer flauwe excuus.
Heel ver van die liefhebbende God zoals eenieder hem persoonlijk ervaart. En dit schaad AA in zijn geheel maak ook dat de nieuwelingen in AA maar zwijgen voor de lieve vrede, uit angst, gemakzucht of onwetendheid.
Ik weet dat mijn dromen van vroeger bedrog waren, dat ik vaak mijn ego achterna liep en zo het leven leidde van mijn imago en niet van mijn ware Zelf.
Ten gevolge van het beleven van het AA-programma, ervaar ik de 12 beloftes van AA en een spirituele weg die haast met geen woorden meer te beschrijven is.
Als ik ergens met een blokkade kom te zitten, een probleem waar ik geen vat op heb of niet kan oplossen, dan heeft dit vaak met machteloosheid te maken en dan moet ik op een of andere manier hulp gaan zoeken, binnen of buiten AA . Heel vaak heeft het dan met een of andere vorm van angst te maken en dan moet ik de moed opbrengen om dit op te lossen.
Op ons laatste bezinningsweekend had ik bij de aanvang de moed een beetje in de schoenen en het had niets met AA te maken maar door de stormen in mijn leven. Het waren niet de vrienden die ik al jaren kende die mij opnieuw hoop konden geven maar de vele nieuwe gezichten want die confronteerde mij met waar ik vandaan kom. En dit mag ik nooit vergeten. Ik ben per slot van rekening, jaren geleden, toch maar naar AA moeten komen uit miserie. En ik ben al die vrienden echt dankbaar.
We horen vaak dat AA een levenswerk is. Voor sommigen betekent dit dagelijks met AA bezig zijn, met dien verstande dat ze dienstbaar zijn in AA. En dit is goed, maar niet genoeg.
Mijn AA-programma moet ik niet toepassen dag per dag maar het wordt mijn levenshouding ieder moment van de dag. En als ik dit blijf doen komen die 12 beloften van AA ook zeker uit.
Duizend woorden die niets zeggen en slechts vier zijn nodig om een leven te redden.
Dirk D. - Jan R (R.I.P)
